مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

تفاوت این دو روشن است؛ در نماز جماعت عدالت امام شرط است و در فرض سؤال امام به فتوای مرجعش کار خلافی انجام نداده است و عدالت او باقی است. ولی در مورد نماز قصر و اتمام، کسی که به عقیده مأموم نماز را برخلاف وظیفه می‌خواند نمازش باطل است هرچند شرعاً گناهی نکرده است.

اشکال دارد.

چنانچه اطمینان به عدالت او داشته باشند کافى است.

ادامه‌ی نماز را به‌صورت فرادا بخواند.

در صورت فراموشی، نماز صحیح است.

درصورتی‌که ناچار باشد مانعی ندارد.

كسى كه سابقاً عادل بوده هرگاه شك شود كه بر عدالت باقی‌مانده‏ است يا نه بايد گفت عادل است، مگر اين‏كه يقين به خلاف پيدا شود.

اگر مأموم بعد از نماز بفهمد كه امام عادل نبوده و يا خدای‌نکرده كافر بوده است يا نمازش باطل بوده، نماز مأموم صحيح است.

اقتدا کردن به او مانعی ندارد.

درصورتی‌که امام جماعت را عادل می‌داند اقتدا به او اشکالى ندارد، ولى درهرحال باید از گناه خود توبه کند و اگر مشکل خاصی ایجاد نمی‌شود از او حلالیت بطلبد.

كسى كه روزه قضاى ماه رمضان يا روزه واجب ديگرى (مثل روزه نذر یا قسم) بر ذمّه دارد جايز نيست روزه مستحبی بگيرد و اگر فراموش كند و روزه مستحبی بگيرد چنانچه قبل از ظهر يادش بيايد می‌تواند نيّت خود را به روزه واجب برگرداند، ولى اگر بعدازظهر باشد روزه او باطل است.

اگر كودكى پيش از اذان صبح بالغ شود بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود و كارى كه روزه را باطل كند انجام نداده باشد احتياط واجب آن است كه روزه را بگيرد و بعد هم قضا كند.

اگر نداند يا فراموش كند ماه رمضان است و روزه نگيرد و بعدازظهر ملتفت شود يا قبل از ظهر درحالی‌که افطار كرده باشد، بايد به احترام ماه رمضان‏ تا مغرب كارهايى كه روزه را باطل می‌کند ترك نمايد و بعد از ماه رمضان آن روز را قضا كند.

اگر پيش از اذان صبح نيّت روزه كند و بعد بی‌هوش يا مست شود و در بين روز به هوش آيد درحالی‌که کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، احتياط واجب آن است روزه آن روز را تمام كند و قضاى آن را هم به‌جا آورد.

لازم نيست در موقع نيّت، معيّن كند كه روز اوّل ماه است يا دوم يا غير آن، حتّى اگر روزى را تعيين كند مثلاً بگويد به نيّت روز دوم ماه روزه می‌گیرم بعد معلوم شود سوم بوده، روزه او صحيح‏ است.