به‌طورکلی اگر آن شخص، شرعاً معذور از روزه گرفتن باشد مانعي ندارد ولي درصورتی‌که معذور نيستند بايد آن‌ها را با زبان خوب نهي از منکر نمایید و از تهيه غذا خودداري نمایید؛ و اگر بعد از نهي از منکر ناچار به اين کار باشيد براي شما مسؤوليتي ندارد.
به کارگر نمی‌توانید غذا دهید اما می‌توانید مزد او را اضافه دهید.
روزه‌خواری برای افراد معذور در بلاد اسلام قطعاً جایز نیست و در بلاد کفر اگر سبب وهن اسلام نشود مانعی ندارد.
اگر به‌جز رطوبت قبلی (حاصل از برخورد زبان) چیز دیگری وجود نداشته باشد روزه را باطل نمی‌کند.
اگر چیزی است که جذب بدن نمی‌شود و زیرپوست قرار می‌گیرد، اشکالی ندارد.
روزه‌های مزبور صحیح نبوده ولی فقط قضا دارد.
اخلاط سر و سینه اصلاً به فضای بینی و دهان نمی‌آید ولی خونی که به فضای بینی آمده است اگر پایین‌رود اشکال دارد همچنین آب بینی را اگر بالا بکشد و از پشت حلق پایین‌رود
اگر نمی‌دانسته‌اید چنین می‌شود روزه صحیح است.
سفري است که براي ابتدا و شروع به کار اصلي باشد و سفرهايي که براي تهيه مقدمات است جزء سفرهاي اصلي محسوب نمی‌شود و نماز و روزه کامل نيست.
نماز چنین شخصی شکسته است و آن مکان حکم وطن وی را ندارد و کثیر السفر نیز نیست.
هرگاه صحرانشين خانه‌به‌دوش مانند مردم ديگر براى زیارت‌خانه خدا، يا تجارت، يا مسافرت ديگرى غیرازآن مسافرت كه جزء زندگى اوست برود بايد نماز را شكسته بخواند.
«صحرانشین‌های خانه‌به‌دوش» كه وطن خاصى ندارند و هر جا آب و خوراك براى خود و حيواناتشان فراهم باشد توقّف می‌کنند، بايد در اين مسافرت‌ها نمازشان را تمام بخوانند و روزه را بگيرند.
اگر به‌قصد معصيت سفر نكرده باشد، ولى در بين راه قصد او تغيير كند و بقيّه راه را براى معصيت برود، بايد نماز را تمام بخواند، امّا آنچه را قبلاً شكسته خوانده است اشكالى ندارد.
هرگاه كسى كه سفرش سفر معصيت است در اثناء راه از قصد خود برگردد، چنانچه باقيمانده راه هشت فرسخ يا بيشتر باشد و يا مجموع رفتن و برگشتن هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند.
اگر شخص براى امرارمعاش به شكار برود و طبق ضوابط عمل نماید سفر او حلال و نماز را باید شكسته بخواند، همچنين اگر شکار براى فراهم كردن درآمد بيشتر باشد؛ امّا اگر براى لهو و تفريح و خوش‌گذرانی به شكار می‌رود یا ضوابط را رعایت نمی‌کند، سفر او حرام و نماز را بايد تمام بخواند.
