مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که منی بی‌اختیار از او خارج‌شده باشد روزه او قضا هم ندارد.

اولاً: اگر مجبور نبوده، نباید آب می‌خورد.ثانیاً: اگر مجبور بوده و نمی‌توانسته به سفر شرعی برود کفاره ندارد و الا دو کفاره دارد: یکی برای افطار به حلال و دیگری برای افطار به حرام.

در فرض سؤال، قضا دارد ولی کفاره ندارد؛ و به‌طورکلی، درصورتی‌که می‌دانسته کاری مبطل است ولی در زمان انجام آن فراموش کرده است و بعد از عمل یادش آمده باید قضای آن را بجا آورد ولی کفاره ندارد.

اگر یقین دارد که منجر به خروج منی می شود، روزه باطل و بنابر احتیاط واجب کفاره عمد دارد.

واجب است که بر روی شکم نخوابد و اگر عمداً خوابید و جنب شد روزه‌اش باطل است و بنا بر احتیاط واجب باید کفاره عمد بدهد.

اگر محل تحصیل حکم وطن را برای شما داشته باشد نماز شما در آنجا کامل است و اگر به آنجا کثیرالسفر باشید نماز شما در سفر اول شکسته است و در سفرها یا روزهای بعدی کامل است.

بازي و شوخي با همسر براي روزه‌دار کراهت دارد و اگر بدون قصد بيرون آمدن مني چنين کند درصورتی‌که عادت نداشته باشد که به اين مقدار بازي و شوخي مني از او خارج شود ولي اتفاقاً مني بيرون آيد روزه‌اش صحيح است. ولي اگر به‌قصد بيرون آمدن مني باشد حتي اگر مني خارج نشود روزه‌اش باطل است.

روزه‌دارى كه محتلم شده اگر بداند منى در مجرا باقی‌مانده و درصورتی‌که پيش از غسل بول نكند بعد از غسل منى بيرون می‌آید بهتر است قبلاً بول كند ولى واجب نيست.

الف: اگر آنجا، جزو تهران محسوب شود در تمام اين شهر نماز و روزه او کامل است.ب: اگر جزو تهران محسوب نشود چنانچه فاصله آن تا اولين خانه‌های شهر تهران کمتر از 5/21 کيلومتر (بیست‌ویک کیلومتر و نیم) باشد در هر دو مکان و بين راه، نماز و روزه‌اش کامل است. ولي اگر بيشتر از اين مقدار فاصله داشته باشد درصورتی‌که کثير السفر باشد نماز و روزه‌اش کامل است وگرنه شکسته است.

شخص روزه‌دارى كه محتلم شده می‌تواند بول و استبراء از بول كند هرچند می‌داند به‌واسطه آن باقيمانده منى از مجرا بيرون می‌آید، حتّى اگر غسل كرده باشد اين كار براى روزه‌اش ضررى ندارد هرچند با خارج شدن باقيمانده منى از مجرا بايد مجدداً غسل كند.

هرگاه روزه‌دار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود واجب نيست از بيرون آمدن آن جلوگيرى كند.

اگر محل تحصيل حکم وطن آن‌ها را داشته باشد و در آن محل سکونت می‌کنند نمازشان در آنجا کامل است و نيازي به‌قصد ده روز ندارند و اگر در دوران تحصيل، کثير السفر بوده و حداقل ده روز فاصله‌ایجادشده، در سفر اول نماز و روزه شکسته است ولي در سفرهاي آينده درصورتی‌که ازنظر عرف، ادامه سفرهاي قبلي باشد حکم کثير السفر را دارند.

نماز آن‌ها کامل است و اگر ماه رمضان است بايد روزه‌بگیرند؛ ولي در سفر اوّل بنا بر احتياط مستحب دو سه روز اوّل، نماز را به‌صورت شکسته ضميمه کنند.

هرگاه روزه‌دار می‌داند كه اگر در روز بخوابد محتلم می‌شود، يعنى در خواب منى از او بيرون می‌آید، جايز است بخوابد و چنانچه محتلم شود براى روزه او اشكالى ندارد.

1 چنانچه سفر به محل تحصیل یا تدریس براى مدّت قابل‌ملاحظه‌ای، مثلاً یک سال یا بیشتر ادامه پیدا کند در حکم وطن است و نماز و روزه در آن تمام است، ماندن ده روز پی‌درپی در آن شرط نیست.2 ـ کسانى که از وطن خود هفته‌ای سه روز یا بیشتر به محل تحصیل می‌روند و این کار براى مدّت قابل‌ملاحظه‌ای (مثلاً یک سال یا بیشتر) ادامه دارد، آن محل نیز به‌حکم وطن آن‌ها است. 3 ـ کسانى که یک یا دو روز براى تحصیل به محلی می‌روند و بازمی‌گردند، نماز و روزه آن‌ها شکسته است.4 ـ هرگاه در ایّام تعطیلى براى انجام کارهاى دیگرى غیر از تحصیل، به محل تحصیل برود، همان احکام بالا درباره او جارى می‌شود.5 ـ کسانى که همه‌روزه‌یا حداقل سه روز در هفته به محل تحصیل یا تدریس می‌روند، یعنى صبح به محل تحصیل یا تدریس می‌روند و عصر بازمی‌گردند و این کار مدّتى ادامه می‌یابد، کثیرالسفر محسوب می‌شوند و نماز و روزه آن‌ها در آن محل و به هنگام رفت‌وبرگشت تمام است. 6 ـ کسانى که به مدّت یک ماه یا بیشتر همه‌روزه به‌جایى به‌اندازه مسافت شرعیّه می‌روند و بازمی‌گردند، حکم کثیرالسّفر را دارند.7 ـ دانشجویان یا معلّمان مشمول بند یک و دو، درصورتی‌که بخواهند روزه آن روزى که به محل تحصیل یا تدریس سفر می‌کنند درست باشد، یا باید طورى بروند که قبل از ظهر به محل تحصیل یا تدریس برسند و نیّت روزه کنند، یا بعدازظهر از وطن خود حرکت کنند تا روزه آن‌ها مشکلى پیدا نکند.8 ـ بعد از فراغت از تحصیل یا تدریس و کارهاى مربوط به امتحان و پایان‌نامه و امثال آن، درصورتی‌که به آن محل بروند، دیگر حکم وطن آن‌ها را ندارد، مگر اینکه قصد داشته باشند در آنجا اقامت مستمر کنند.