مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

خوردن و آشاميدن از روي سهو و فراموشي روزه (چه مستحب و چه واجب) را باطل نمی‌کند.

بهتر است اولویت را رعایت نمایند مگر اینکه مشکل خاصی ایجاد شود.

اجازه گرفتن واجب نیست ولى به اخلاق مؤمن نزدیک‌تر است؛ امّا درجایی که شخص روحانى حضور دارد امامت غیر روحانى خالى از اشکال نیست.

بايد قبل از شروع اذان، از مبطلات روزه ازجمله خوردن و آشاميدن دست کشيد ولي اگر بدون اطلاع از شروع اذان و يا از روي ندانستن حکم، ادامه داده است درصورتی‌که تا پيش از پايان اذان خوردن و آشاميدن را ترک کرده، استثنائا روزه این روز صحيح است.

گاهى هیئت‌امنای مسجد يا متولی آن راضى به حضور فرد معيّنى به‌عنوان امام جماعت در مسجد نيستند؛ اين عدم رضايت تأثيرى ندارد. درواقع هیئت‌امنا و حتى متولی مسجد چنين حقّى ندارند، بلكه مردم امام جماعت را تعيين می‌کنند، يا هیئت‌امنایی كه واقعاً رضايت مردم را در نظر دارند و مردم حرف آن‌ها را قبول دارند و حتى امام جماعت راتب نمى‏تواند شخص ديگرى را تعيين كند بلكه مراعات كلام او فقط استحباب دارد. البته اصل اتحاد است و باید سعى همگان بر اين باشد كه اگر اختلافى بود با مسالمت تبديل به اتحاد شود. بايد توجه داشت كه در مساجد همواره همبستگى و یکدست بودن مردم، امام جماعت و مسؤولين مسجد حرف اول را مى‏زند و بايد در حفظ آن كوشيد و به خاطر بعضى اختلاف سليقه‏هاى كوچك اين مهم را كنار نگذاشت.

نظر واقف نسبت به تعیین امام جماعت شرط نیست.

مسواک کردن در حال روزه، مانعي ندارد. ولي اگر رطوبت پيدا کند و مسواک را بيرون آورده و به دهان بازگرداند و رطوبت آن در آب دهان از بين نرود و فرورود، جايز نيست (مگر این‌که آن را بيرون بريزد) و درصورتی‌که با خمیردندان مسواک کند، بايد دهان را بعدازآن کاملاً بشويد.

مانعی ندارد.

اعلان به مأمومین لازم نيست و نماز آن‌ها صحيح است، ولى امام جماعت بايد نماز خود را اعاده كند.

اگر حالت سابقه عدم وضو باشد نماز را رها کند و مأمومین نماز خود را ادامه می‌دهند.

درصورتی‌که مانع قابل‌توجهی باشد و یقین به نرسیدن آب کند باید نماز را اعاده کند ولی نماز مأمومین صحیح است اما اگر احتمال می‌دهد که مانع بعد از وضو به وجود آمده است نماز خودش نیز صحیح است.

در مناطقی که انسجام مسلمین اهمیت دارد اقتدا به آن‌ها اشکالی ندارد.

خوردن و آشاميدن از روى عمد روزه را باطل می‌کند، خواه از چيزهاى معمولى باشد مانند نان‌وآب و يا غیرمعمولی مانند برگ درختان، كم باشد يا زياد.

این کار جایز نیست مگر اینکه موجب اهانت به نماز جماعت اوّل شود.

به نيّت نماز ادا بخواند و قصد وجوب و استحباب لازم نيست.