حکم بقای بر جنابت در روزهی استیجاری
حکم بقای بر جنابت در روزه قضای استیجاری چیست؟
مسئله حکم بقاء بر جنابت شامل روزه ماه رمضان و قضای آن و روزه استیجاری، اگر قضای ماه رمضان باشد، میشود.
مسئله حکم بقاء بر جنابت شامل روزه ماه رمضان و قضای آن و روزه استیجاری، اگر قضای ماه رمضان باشد، میشود.
با توجه به آنچه نوشتهاید، نماز را شکسته بخواند.
اگر واقعاً قصد ده روز کرده است و اشتباهاً 9 روز مانده، نماز کامل است و اگر قصد کرده تا فلان تاریخ مثلاً 13 ماه بماند و خیال میکرده 10 روز بوده است و درحالیکه 9 روز بوده، نماز او شکسته است و باید نمازهای گذشته را قضا کند.
شرم و حیا مجوّز ترک غسل و اکتفا به تیمّم بدل از غسل نمیشود؛ مگر اینکه در حدّ عسر و حرج باشد. ولی درهرحال، اگر تا قبل از اذان صبح صبر کند و در زمانی که وقت برای غسل کردن نیست تیمّم بدل از غسل کند روزهاش صحیح است و اگر تا آخر وقت نماز این مسئله ادامه داشت میتواند باهمان تیمم نماز بخواند؛ هرچند کار خلافی انجام داده است.
در تمام آنچه برای آن، روز را میشماریم بهصورت تلفیقی محاسبه میشود و منظور از روز تلفیقی آن است که حادثه دراثنای روز باشد و الا اگر از اول طلوع فجر جریان واقعشده باشد ده روز و نه شبی که در وسط آن است کافی است.
درصورتیکه شخص جنب موقعیت غسل نداشته و نمیدانسته در این موارد باید تیمم نماید، روزه او باطل است ولی بنا بر احتیاط واجب باید تا پایان روز از کارهایی که روزه را باطل میکند خودداری کند و بعداً قضای آن را بجا آورد ولی کفاره واجب نیست.
هرگاه كسى به تصور اینکه همراهان او میخواهند ده روز در محلی بمانند قصد ده روز كند و بعد از خواندن يك نماز چهار ركعتى بفهمد كه آنها قصد نکردهاند و منصرف شود تا مدّتى كه او در آنجاست بايد نماز را تمام بخواند.
تیمم کردن کار سادهای بوده و او میتوانسته بر سنگهای بدنه سالن ترمینال تیمم کند بنابراین در فرض سؤال بنا بر احتیاط واجب قضای آن روز را بجا آورد.
درصورتیکه قصد ده روز در مکه کرده و نماز چهار رکعتی خوانده است، مسافرت به عرفات قصد اقامه را به هم نمیزند.
مسافرى که قصد ده روز کرده باید روزه واجب را بگیرد و میتواند روزه مستحبی بهجا آورد و نافلههای ظهر و عصر و عشا را هم بخواند.
كسى كه قصد كرده است ده روز در محلی بماند هرگاه بيشتر از ده روز بماند تا وقتى مسافرت نكرده است بايد نمازش را تمام بخواند و لازم نيست دوباره قصد ده روز كند.
در فرض مذکور روزه او صحیح است.