مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

محل کار او حکم وطن دارد.

حکم وطن را دارد. چنانچه فردی به مقدار 6 یا 8 یا 12 ساعت در محل کار حضورداشته باشد آنجا حکم وطن برای او دارد (ولی 3 یا 4 ساعت حضور حکم وطن ندارد).

حدیث مزبور از احادیث مشهوره است، البتّه اجمال آن به‌طور متواتر در کتب شیعه و اهل سنّت نقل‌شده است؛ ولى مفصّل و مشهور آن تنها در بعضى از کتب شیعه آمده است و مرحوم «شیخ عبدالله بحرانى» در کتاب «عوالم» آن را با سند خود، از جابر بن عبدالله انصارى، از حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) نقل کرده است؛ و چون بعضى از رجال این سند در میان بزرگان موردگفتگو است بهتر این است که به‌قصد رجاء خوانده شود و در این صورت روزه باطل نمی‌شود.

با توجه به این‌که در این زمینه تعمدی نداشته است برای روزه ضرری ندارد.

در فرض سؤال حکم وطن دارد.

روزه باطل نمی‌شود ولی کار خوبی نیست.

در سفر و محل کار نماز تمام است.

نماز و روزه او در محل كار كامل است، البته اگر اين برنامه تا حدود چهار ماه ادامه يابد حكم كثيرالسفر را خواهد داشت و اگر بيش از اين مدت باشد مادامی‌که براى كار به همين صورت به آن شهر رفت‌وآمد می‌کند، آنجا وطن دوم او محسوب می‌شود.

اگر انسان بدون قصد ماندن مستمر و بدون قصد رفتن درجایی، آن‌قدر بماند که مردم او را اهل آنجا بدانند، حکم وطن او را پیدا می‌کند.

هرگاه انسان جايى را براى «محل اقامت» خود انتخاب كند به‌طوری‌که وقتى در آنجاست او را مسافر نمی‌گویند، خواه قصد اقامت دائم داشته باشد يا موقّت، حکم وطن را دارد، بنابراین در یکی از این سه حالت، آنجا در حكم وطن او است، نماز و روزه کامل است و نيازى به‌قصد ده روز ندارد: 1 داشتن قصد سکونت طولانی‌مدت مانند یک سال و بیشتر2 ماندن هفته‌ای حداقل سه روز در مدت‌زمان حداقل دو سال3 ماندن حداقل چهار ماه در سال (هرچند به‌صورت پراکنده) در مدت‌زمان سه سال و بیشتر. نکته: طبق روایات واردشده در احکام حج، در مورد کسی که یک سال در مکه می‌ماند، او را مانند اهل مکه دانسته‌اند و مقیمی است که حکم توطّن را دارد؛ به‌عبارت‌دیگر چنانچه با شرایط فوق در محلی بماند عرف آن‌ها را مسافر نمی‌داند و معیار، صدق سفر است نه وطن؛ که در اینجا صدق سفر نمی‌کند (دقّت شود).

روزه‌اش باطل نیست ولی از این کار باید پرهیز کرد.

در فرض مسئله نماز آن‌ها کامل است.

اگر محل خدمت حکم وطن آن‌ها را داشته باشد و در آن محل سکونت می‌کنند نمازشان در آنجا کامل است و نيازي به‌قصد ده روز ندارند و اگر در دوران خدمت، کثير السفر بوده و حداقل ده روز فاصله‌ایجادشده، در سفر اول نماز و روزه شکسته است ولي در سفرهاي آينده درصورتی‌که ازنظر عرف، ادامه سفرهاي قبلي باشد حکم کثير السفر را دارند.

هرگاه قرآن را عمداً غلط بخواند و آن را به‌عنوان کلام خدا به خدا نسبت دهد روزه او باطل می‌شود، بنا بر احتیاط واجب.

اگر در نقل احكام شرعيّه عمداً دروغ گويد، مثلاً واجبى را غير واجب و حرامى‏ را حلال ذكر كند، اگر منظورش نسبت دادن آن حكم به خدا يا پيغمبر صلی‌الله عليه و آله باشد، روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است و اگر قصدش نسبت دادن فتوا به مجتهد است كار حرامى ‏كرده، امّا روزه‌اش باطل نمی‌شود و كسى كه بدون اطّلاع، حكم مشكوكى را نقل می‌کند، نيز همين حكم را دارد.