اگر گمان كند به‌اندازه غسل وقت دارد و خود را جنب كند و بعد بفهمد وقت تنگ بوده و تيمّم كند روزه‌اش صحيح است.
کسی که در شب ماه رمضان وقت برای غسل ندارد اگر خود را جنب کند، چنانچه وقت برای تیمم داشته باشد و تیمم کرده است روزه‌اش صحیح است هرچند بنا بر احتیاط واجب کاری خلاف انجام داده است.
كسى كه در شب ماه رمضان وقت براى غسل و تيمّم ندارد اگر خود را جنب كند روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است و قضا و كفّاره نیز بنا بر احتیاط واجب به‌جا آورد.
اگر جنب در ماه رمضان غسل را فراموش كند و بعد از يك يا چند روز يادش بيايد، بايد بنا بر احتیاط واجب روزه هرچند روزى را كه يقين دارد جنب بوده قضا نمايد، مثلاً اگر نمی‌داند سه روز جنب بوده يا چهار روز، بايد سه روز را قضا كند و قضاى روز چهارم احتياط مستحب است.
در چند مورد سفر قطع می شود و مسافر باید نماز را تمام بخواند:اول: رسیدن به وطندوم: قصد اقامت ده روزسوم: توقف یک ماه بدون قصد
باطل شدن روزه به خاطر بقاء بر جنابت مخصوص روزه ماه رمضان و قضاى آن است و در روزه‌هاى ديگر موجب بطلان نمی‌شود.
هرگاه کسى اوّل وقت مسافر بوده و نماز را نخوانده و بعد به وطن یا جایى که قصد دارد ده روز بماند وارد شود باید نماز را تمام بخواند.
اگر شخص جنب عمداً تا اذان صبح غسل نكند بنا بر احتياط واجب روزه‌اش باطل است و کفاره عمد دارد، ولى اگر توانايى بر غسل ندارد يا وقت تنگ است تيمّم نمايد، امّا اگر از روى عمد نباشد روزه‌اش صحيح است.
نمازي که در سفر بر طبق وظيفه شکسته خوانده، کافي و صحيح است و لازم نيست دوباره در وطن، به‌صورت کامل آن را بخواند.
ممكن است كسى در دو محل زندگى كند، مثلًا شش ماه در شهرى و شش ماه ديگر در شهر ديگر، هردو وطن او محسوب مشود و حتّى ممكن است انسان داراى سه وطن باشد، مشروط به اينکه در هر کدام چهار ماه از سال (هرچند بصورت پراکنده) بماند.
هرگاه برای اولین بار به شهری می‌رود که حکم وطن او را پیدا کند چنانچه کمتر از ده روز می‌ماند، نمازش کامل است و اگر ماه رمضان است بايد روزه بگيرد ولي در سفر اول چنانچه کمتر از ده روز می‌ماند بنا بر احتیاط مستحب دو سه روز اول را شکسته هم ضميمه کند.
در فرض سؤال، تابع نیستند و وطن پدر، وطن فرزند و وطن شوهر یا زن، وطن زن یا شوهر نیست. البته اگر در یکی از این چند حالت، در آنجا بماند، در حكم وطن و نماز و روزه کامل است و نيازى به‌قصد ده روز ندارد: 1 قصد سکونت طولانی‌مدت مانند یک سال یا بیشتر. 2 ماندن هفته‌ای حداقل سه روز در مدت‌زمان حداقل دو سال. 3 ماندن حداقل چهار ماه در سال (هرچند به‌صورت پراکنده)، در مدت‌زمان سه سال و بیشتر.
منظور از وطن محلي است که انسان آن را براي اقامت و زندگي خود انتخاب کرده، خواه در آنجا متولدشده باشد يا نه و خواه وطن پدر و مادرش باشد يا خودش آنجا را انتخاب کرده است. بنابراين به دنیا آمدن در جايي يا وطن والدين يا همسر بودن يا داشتن ملک و خانه دليل بر وطن شدن آنجا براي فرد نيست، مگر اینکه سالي چهار ماه در آنجا اقامت داشته باشد.
به‌وسیله تشت مانعی ندارد ولی به‌وسیله پمپ آب، اگر تمام سر را دربر بگیرد ارتماسی می‌شود و برای روزه اشکال دارد.
