حکم اعتکاف در صورت خندیدن و صحبت کردن
آیا صحبت کردن و خندیدن در هنگام اعتکاف اشکال دارد؟
صحبت كردن و خنديدن ضررى به اعتكاف نمى زند.
صحبت كردن و خنديدن ضررى به اعتكاف نمى زند.
پرداختن به امور دنيوى و مطالعات مربوط به آن براى معتكف جايز است; ولى اشتغال به اين امور در تمام اوقات اعتكاف مشكل است، و شايد با مفهوم اعتكاف از منظر اهل شرع منافات داشته باشد.
تفاوتى در محرّمات اعتکاف برای معتكف، در بین شب و روز نيست. البتّه چيزهاى (ديگرى) كه روزه را باطل مى كند و انجام آن بر معتكف حرام است، مانند خوردن و آشاميدن و سر زير آب كردن، فقط در روز حرام است.
تمامی محرّمات احرام (آنچه بر حاجى به هنگام احرام حرام مى گردد) از قبيل شكار، ازاله موهاى بدن، پوشيدن لباسهاى دوختنى و مانند آن، برمعتكف حرام نيست؛ مگر شش مورد که عبارتند از: آميزش با همسر، استمنا برابر احتياط واجب، بوى خوش، خريد و فروش و ممارات و مجادله.
جدال بر سر مسائل دنيوى يا دينى به قصد غلبه كردن بر طرف مقابل و اظهار فضيلت، حرام است. امّا به نيّت روشن شدن حقيقت، و برطرف كردن خطا و اشتباه طرف مقابل، نه تنها اشكالى ندارد، بلكه از بهترين عبادات است. بنابراين، ملاك قصد و نيّت معتكف است، چرا كه هر كس در گرو نيّات خويش است.
هرگاه براى تهيّه موادّ خوراكى ناچار از خريد وفروش شود، و شخص غير معتكفى كه اين كار را انجام دهد نيابد، و تهيّه اجناس مذكور بدون خريد امكان نداشته باشد، در اين صورت خريد و فروش مانعى ندارد.
اشتغال به كارهاى مباح دنيوى، حتّى مثل خياطى و بافتنى ومانند آن، اشكالى ندارد; هر چند ترك آن جز در موارد اضطرار، مطابق با احتياط است.
خريد و فروش، بلكه مطلق تجارت در صورت عدم ضرورت، بنابر احتياط واجب بر معتكف حرام است.
بوييدن عطريّات و بوهاى خوش، هر چند به قصد لذّت نباشد حرام است; مثل اينكه عطرى را براى امتحان ببويد.
استمناء بنابر احتياط واجب موجب بطلان اعتكاف است، هر چند از راه حلال باشد؛ مثل اينكه بر اثر نگاه به همسرش از وى منى خارج گردد.
تفاوتى بين زن و مرد در حرمت آميزش به هنگام اعتكاف نيست. بنابراين همانگونه كه بر مرد معتكف اين كار حرام است، بر زن معتکف نیز حرام است.
احتياط واجب این است كه از لمس و بوسيدن همسر از روی شهوت خوددارى گردد. امّا نگاه به همسر از روى شهوت حرام نيست، هر چند احتياط در ترك آن است.
در حرمت آميزش به هنگام اعتكاف، تفاوتى بين آميزش از جلو و پشت سر نيست.
جایز نیست مگر در غسلی که انجام آن احتیاط واجب باشد.
در فرض سؤال، جایز نیست.