مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بهتر است زن در آب ننشیند و این کار کراهت دارد.

سه حالت دارد: 1 چهار رکعت خوانده که بقیه را ادا می‌خواند. 2 دو رکعت خوانده که بقیه قضا است. 3 دو رکعت اول را خوانده و در حال دو رکعت دوم است، کلاً نماز را رها می‌کند و بعد از ابتدا کل یازده رکعت را به نیت قضا می‌خواند.

وقت نافله شب بنا بر احتياط واجب از نصف شب است تا اذان صبح، ولى بهتر است در موقع سحر يعنى در ثلث آخر شب بخواند و مسافر و كسى كه به علّتى نتواند آخر شب بيدار شود و نماز شب را بخواند می‌تواند قبل از خواب آن‌ها را به‌جا آورد.

استعمال عطر و بوهاي خوش براي روزه‌دار مستحب است ولي بوييدن گياهان معطر کراهت دارد. البته توجه داشته باشيد که عطر زدن خانم‌ها در خارج از منزل در روايت اسلامي نهي شده است، ولي چنانچه مقدار کمي براي از بين بردن بوي عرق و مانند آن بزنند مانعي ندارد.

کشیدن گرد برخی از داروها به‌منظور باز شدن مجاری تنفسی که برای روزه‌دار اگر نداند به حلق می‌رسد مکروه است و اگر بداند به حلق می‌رسد جایز نیست.

نافله شب آثار و فواید و نورانیت بسیار دارد و از مهم‌ترین نمازهاى نافله است كه در روايات اسلامى ‏و قرآن مجيد روى آن تأکید شده و تأثير عميقى در صفاى روح و پاكى قلب و تربيت نفوس انسانى و حلّ‏ مشكلات دارد.

اهدای خون و انجام آزمايش براي روزه‌دار مانعي ندارد ولي با توجه به این‌که باعث ضعف می‌شود کراهت دارد.

سرمه کشيدن روزه را باطل نمی‌کند و چنانچه مزه يا بوي آن به حلق برسد مکروه است.

ريختن دوا در چشم‏ کراهت دارد؛ امّا اگر یقین دارد به فضای حلق می‌رسد و فرو می‌رود برای روزه اشکال دارد.

بله حکم باطل کردن عمدی را دارد.

هرگاه انسان شك دارد مغرب شده يا نه نمی‌تواند افطار كند و اگر افطار كند هم قضا دارد و هم كفّاره، ولى اگر شك كند كه صبح شده يا نه می‌تواند كارهايى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد و تحقيق كردن نيز واجب نيست.

احتياط واجب آن است كه روزه‌دار به‌جايى نرود كه می‌داند چيزى در گلويش می‌ریزند يا مجبورش می‌کنند كه روزه را افطار كند، امّا اگر قصد رفتن كند و نرود يا بعد از رفتن چيزى به خوردش ندهند روزه‌اش صحيح است.

اگر چيزى را به‌زور در گلوى روزه‌دار بريزند، يا سر او را در آب فروبرند، روزه‌اش باطل نمی‌شود، ولى اگر مجبورش كنند كه خودش افطار كند، مثلاً به او بگويند اگر غذا نخورى ضرر جانى يا مالى به تو می‌زنیم و او براى جلوگيرى از ضرر، غذا بخورد روزه‌اش باطل مى‏شود.

اگر روزه‌دار سهواً يكى از كارهايى كه روزه را باطل می‌کند انجام‏ دهد و بعد به گمان اين‏كه روزه‌اش باطل‌شده دوباره يكى از آن‌ها را عمداً بجا آورد بنا بر احتياط واجب علاوه بر امساك آن روز، قضاى آن را نيز بجا می‌آورد، ولى كفّاره ندارد.

درصورتی‌که غیرازاین ممکن نباشد مانعی ندارد.