حکم کفاره در صورت شک بین افطار روزه قضا و روزه ماه رمضان
فردی میداند بعضی از روزههای خود را بهعمد افطار کرده، اما نمیداند روزهی ماه رمضان بوده یا قضای آن، وظیفهی او چیست؟
با توجه به آنچه نوشتهشده است کفاره شکستن روزه قضای رمضان را بدهد.
با توجه به آنچه نوشتهشده است کفاره شکستن روزه قضای رمضان را بدهد.
چنانچه میتوانسته ترک کند و نکرده است کفّاره دارد.
پرداخت کفاره روزه والدین بر فرزندان واجب نیست و حتی از اصل مال میت نیز نمیتوان پرداخت مگر در دو صورت: 1- با رضایت ورثه کبیر و از سهم آنها. 2- میت در این زمینه وصیت نموده باشد که از ثلث اموال وی پرداخت میشود.
بعد از غروب آفتاب با هر چیزی افطار کند روزه باطل نمیشود ولی افطار به حرام از اجر و پاداش او میکاهد ولی افطار به حرام قبل از غروب آفتاب، روزه را باطل میکند و کفاره جمع دارد.
نفر اول تنها روزه آن روز را قضا میکند؛ چون تعمد بر بقاء بر جنابت نداشته و از روی جهل تیمم نکرده است و جهل هرچند عن تقصیر باشد کفاره ندارد.ولی نفر دوم علاوه بر قضا، کفاره جمع (احتیاط واجب) میپردازد. چون علم به بطلان داشته هرچند علم به کفاره نداشته و علم به کفاره شرط نیست.
اگر سایر اعمال را میتواند باید انجام دهد و الا هرگاه هیچیک از اين سه كار ممكن نشود هرچند «مُد» كه مىتواند به فقرا اطعام كند و اگر نتواند بايد 18 روز روزه بگيرد و اگر نتواند هرچند روز كه میتواند بهجا آورد و اگر نتواند استغفار كند و همين اندازه كه در قلب بگويد: «استغفرالله» كافى است و واجب نيست بعداً كه قدرت پيدا كرد كفّاره را بدهد.
بهجا آوردن کفاره، واجب فوري نيست ولي نبايد طوري باشد که بگويند کوتاهي میکند.
اگر روزهدار به چيز حرامى روزه خود را باطل كند، بنا بر احتياط واجب بايد كفّاره جمع بدهد، يعنى هم يك بنده آزاد كند و هم دو ماه روزه بگيرد و هم شصت فقير را سير كند (يا به هرکدام از آنها يك مد طعام كه تقریباً 750 گرم است بدهد) و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد هرکدام كه ممكن است بايد انجام دهد (خواه آن چيز حرام، مانند شراب و زنا باشد يا مانند نزديكى كردن با همسر خود در عادت ماهانه).
در فرض سؤال، کفّاره ندارد، خواه جاهل مقصّر بوده یا قاصر؛ ولى اگر عمداً و آگاهانهروزه نگرفته کفّاره دارد و در تمامصورتهای مسئله، قضا لازم است.
هرچند مرتکب گناه بزرگی شده است و باید جدا توبه نماید لکن در فرض سؤال قضای آن روز کفایت میکند و کفاره ندارد.
آنچه از قضاى روزه مانده، بعد از ماه رمضان بجا میآورد و اگر قضا را تا سال بعد نگرفته براى هر یک روز روزه یک مد طعام (یعنى معادل 750 گرم گندم) به فقیر بدهد.
کفاره جمع ندارد و باید کفاره عمد بدهند.