كسى كه بی‌اختیار خوابش برده (مثلاً در حال سجده خوابش برده) امّا نمىداند در سجده نماز بوده يا بعدازآن، در سجده شكر، بايد نماز را اعاده كند.
این‌گونه ذرات، حتّى اگر علم به بقاى آن وجود داشته باشد، مشمول احکام غصب نیست و در حکم تألف است. نکته: حکم تألف (تلف‌شده) یعنی کال عدم محسوب می‌شود نسبت به اینکه مال غصبی محسوب گردد (ذرات غذا مصداق بودن عین مال غصبی نیست).
هرگاه نمازگزار مشغول جویدن باشد برای نماز اشکال دارد ولی اگر در گوشه دهان باشد و جویده نشود نماز صحیح است.
نماز اشکال دارد و خوردن ناس با توجّه به ضررهاى فراوان آن در غیر نماز هم اشکال دارد.
اگر به فضای دهان برسد خوردن آن خلاف احتیاط است ولی در موارد عسر و حرج مانعی ندارد البته بهتر است دستمالی به همراه خود داشته باشد و اخلاط را در آن بریزد. البته در مورد روزه‌دار، هرگاه در حین نماز اخلاط سر و سینه به دهان روزه‌دار وارد شود باید آن را خارج کند و اگر ممکن نبود نماز را بشکند (البته می‌تواند نیت نماز را به نماز مستحب تغییر داده و نماز را رها کند) و پس از خارج کردن اخلاط، نماز را اعاده نماید.
همراه با آب باطل است و بدون آب خلاف احتیاط است.
خوردن و آشاميدن به‌گونه‌ای كه صورت نماز را به هم زند موجب باطل شدن نماز است، ولى اگر ذراتی از غذا و مانند آن دردهان باشد و موقع نماز فروبرد نماز را باطل نمىكند.
اشکالی ندارد ولی تکرار نکند.
اگر كارى انجام داده كه شك دارد صورت نماز را به هم مىزند يا نه نمازش صحیح است.
هرگاه زن در آغاز، اکراه شده و در اثناء راضى شده، احتياط واجب آن است كه مرد دو كفّاره بدهد و بر زن چيزى جز قضا لازم نيست.
هرگاه زن روزه‌دار شوهر روزه‌دار خود را وادار به جماع نمايد فقط يك كفّاره بر او واجب است و لازم نيست كفّاره شوهر را بدهد
هرگاه مرد در ماه رمضان همسر خود را اکراه به مفطرات ديگر (به‌غیراز جماع) كند گناه كرده، امّا كفّاره بر هیچ‌کدام واجب نيست؛ ضمناً آن‌کسی كه روزه‌اش را خورده، بايد قضا كند.
هرگاه روزه‌دار در ماه رمضان با همسر خود كه روزه‌دار است جماع كند چنانچه او را اکراه (اکراه آن است که زن را تهدید کنند که اگر تمکین نکند کتک می‌خورد) كرده باشد بايد كفّاره روزه خود و همسرش، هر دو را بدهد و قضا بر هر دو واجب است؛ و اگر او راضى شده، بر هرکدام يك كفّاره واجب می‌شود.
اگر شك كند آخر رمضان است يا اوّل شوال و عمداً روزه را باطل كند بعد معلوم شود روز عيد بوده كفّاره ندارد.
