مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

این مطلب نسبت به امور مختلف متفاوت است مثلاً در مورد روزه، روز از اذان صبح شروع می‌شود و تا اذان مغرب ادامه دارد.

کسى که براى اثبات مطلبى قسم مى خورد اگر مجبور شود که براى نجات خود یا مسلمانان دیگرى از شرّ ظالمى قسم دروغ بخورد اشکال ندارد، بلکه گاه واجب مى شود و کفاره ندارد.

در مورد روزه مناطقی که روز یا شب آن‌ها خارج از متعارف است (مثلاً بیش از 18 ساعت) باید روزه خود را مطابق مناطق معتدله در آن زمان بجا بیاورد مثلاً همان زمان را در تهران یا قاهره در نظر بگیرد که طول شب و روز چقدر است زیرا آن مناطق طلوع و غروب و نصف‌النهار دارند سپس با افق خود آن را تطبیق کند؛ و به تعبیر دیگر اگر در آن فصل از سال در منطقه معتدله موردنظر، طول روز 14 ساعت است، آن‌ها هم 14 ساعت روزه می‌گیرند به این معنا که از طلوع فجر آنجا شروع می‌کند و 14 ساعت روزه می‌گیرد و در زمستان ‌که روزهای منطقه معتدله موردنظر مثلاً 12 ساعت است، باید از طلوع فجر آنجا شروع کند و 12 ساعت روزه بگیرد (مطابق مثال بالا) البته اگر به‌جا آوردن روزه کامل برای آن‌ها مشقت ندارد مقدم است.

1- كارى را كه براى انجام آن قسم مى خورد بايد حرام و مكروه نباشد و كارى را كه قسم بر ترك آن مى خوردواجب و مستحب نباشد و اگر براى انجام كار مباحى قسم مى خورد بايد ترك آن در نظر مردم بهتر از انجامش نباشد، همچنين اگر قسم براى ترك كار مباحى مى خورد بايد انجام آن در نظر مردم بهتر از تركش نباشد.2-عمل كردن به قسم براى او ممكن باشد.

کسانى که براى اثبات مطلبى قسم مى خورند اگر حرف آنها راست باشد قسم خوردن مکروه است و اگر دروغ باشد حرام و از گناهان کبیره است.

احتیاط مستحب است که تا اذان مغرب صبر نمایند.

حکم روزه ماه رمضان را دارد و صحیح است.

در این‌گونه موارد دقت لازم است.

بايد قبل از شروع اذان، از مبطلات روزه ازجمله خوردن و آشاميدن دست کشيد ولي اگر بدون اطلاع از شروع اذان و يا از روي ندانستن حکم، ادامه داده است درصورتی‌که تا پيش از پايان اذان خوردن و آشاميدن را ترک کرده، استثنائا روزه این روز صحيح است.

تا قبل از ظهر می‌توان افطار کرد مگر این‌که نذر روزه معینی کرده باشد که افطار کردن آن حرام است.

اگر ساعت سالم باشد یا درصورتی‌که معمولاً درست کار می‌کرده است تحقیق محسوب می‌شود.

یکی از شرایط شخصی که قسم می خورد، بلوغ می باشد بنابر این صغیر نمی تواند قسم یاد نماید، البته ولی و قیم او برای دفاع از او می توانند قسم یاد نمایند.

تفاوتی نمی کند و در هر دو صورت شامل می شود.

هرگاه شوهر از قسم خوردن زن مانع شود قسم او صحیح نیست،حتی اگر زن بدون اجازه شوهر قسم یاد کندقسم او صحیح نمى باشد.

هرگاه پدر از قسم خوردن فرزند (در هر سن و سالی که باشد) جلوگیرى کند، حتّى اگر فرزند بدون اجازه پدر قسم یاد کند قسم او صحیح نمى باشد.