مى‌تواند نيابت كند، ولى اگر وظيفه او عدول به حج اِفراد شد، احتياط آن است كه منوب‌عنه به آن حج اكتفا نكند، مگر این‌که از عذرهايى باشد كه در حج احیاناً پيش مى‌آيد.
كسى كه آثار مرگ را در خود مىبيند اگر مالى نزد كسى دارد، يا در جايى پنهان كرده كه ورثه نمىدانند، چنانچه به‌واسطه ندانستن حقّشان از بين برود بايد به آنان اطّلاع دهد.
هرگاه كسى دو نفر را وصى قرار دهد كه مشتركاً كارها را انجام دهند، چنانچه يكى از آن دو بميرد يا ديوانه يا كافر شود حاكم شرع يك فرد ديگر را به‌جای او معيّن مىكند و اگر هر دو چنين شوند حاكم شرع دو نفر ديگر را معيّن مىكند.
چنانچه بتوانند در روز رمى كنند، بايد در روز رمى نمايند، در غير اين صورت در شب جايز است.
بايد بالغ و عاقل باشند و از روى قصد و اختيار اقدام كنند و نيز بايد ممنوع التّصرّف در اموال خود نباشند (مانند آدم سفيهى كه مال خود را نمی‌تواند سرپرستى كند و بيهوده مصرف می‌نماید).
جايز است.
اگر كيسه به‌صورت محمول است اشكالى ندارد و اگر بدن آلوده شود چنانچه عسر و حرجى نباشد آن را بشويند و اگر عسر و حرجى است به همان حالت نماز بخوانند.
به مقدارى كه معمول و متعارف در ميان حجاج است.
اوّل بنا بر احتیاط واجب بايد محرم به احرام حج شود سپس آن اعمال را بجا آورد و تجديد تلبيه و اعاده سعى بعد از انجام آن اعمال لازم نيست.
از احرام خارج نمى‌شوند و اگر از روى سهو و فراموشى، يا براثر جهل و ندانستن مسئله اين كار را كرده‌اند، كفّاره ندارد.
تا بتوانند در شب رمى كنند، نايب گرفتن اشكال دارد.
بهتر است تا می توانند کناری بایستند که در مقابل قبور نباشند.
استفاده از آن جايز است و رضايت همسر شرط نيست; ولى بدون اجازه او كراهت دارد.
