مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

ذبح را یاد بگیرید ولی با توجه به سوال عدم رعایت قبله ضرری به حلال بودن آن نمی زند.

در موقع سر بريدن بايد جلو بدن حيوان رو به قبله باشد و اگر عمداً رو به قبله نكنند حيوان حرام مى شود، ولى اگر از روى فراموشى يا ندانستن مسأله يا اشتباه كردن قبله، حيوان را به سمتى غير از قبله سر ببرند حرام نيست.

اگر صیغه عهد ولو به فارسی بر زبان جاری شده و قسم نیز خورده اید باید دو کفاره بپردازید.

قسم به قرآن کفاره ندارد و عمل به آن واجب نیست ولی باید توبه نماید و بعد از این تکرار نکند و از عمل خود استغفار کند و با اعمال صالح، گذشته خود را جبران نماید.

در صورتى كه قسم با شرايطش انجام شود، ساقط كردنش ممكن نيست.

کفاره قسم پرداخت نماید.

در صورتی که قسم به یک بار تعلق گرفته باشد مانعی ندارد ولی اگر صورت استمرار داشته باشد برای هر بار کفاره دارد.

اگر از روى فراموشى يا اجبار و اضطرار به قسم عمل نكند كفّاره ندارد و قسمى كه آدم وسواسى مى خورد مثل اين كه مى گويد و اللَّه الآن مشغول نماز مى شوم، ولى وسواس مانع مى گردد اگر وسواس او طورى باشد كه بى اختيار به قسم خود عمل نكند كفّاره ندارد.

هرگاه عمداً با قسم خود مخالفت كند بايد كفّاره دهد، ده فقير را سير كند، يا بر آنها لباس بپوشاند، يا يك بنده را آزاد نمايد (و در زمان ما که بنده آزاد كردن موضوعیت ندارد میان دو چیز دیگر مخیر است) و اگر توانايى بر اينها نداشته باشد بايد سه روز روزه بگيرد. (احتیاط مستحب آن است که این سه روز پشت سر هم باشد.)

چنین تعابیری قسم محسوب نمی شود.

قسم را بايد به زبان بياورد، بنابراين اگر در قلبش بگذراند كافى نيست و در كتابت و نوشتن احتياط، عمل به آن است، ولى آدم لال اگر با اشاره قسم بخورد صحيح است.

هرگاه به يكى از نامهاى خداوند قسم ياد كند خواه نامى باشد كه به غير ذات مقدّس او گفته نمى شود، مانند خدا و اللَّه يا نامى كه به غير او نيز گفته مى شود، ولى از قرائن معلوم است كه مقصودش خداست بايد به آن قسم عمل كند ولی اگر به نامهايى قسم ياد كند كه بدون قرينه، خدا به نظر نمى آيد ولى او قصد خدا را كند بنابر احتياط واجب بايد به آن قسم عمل كند.

عمل كردن به اين قسم لازم نيست و شكستن آن كفّاره ندارد.

مستحب است روزه‌دار نماز مغرب و عشا را پيش از افطار بخواند، ولى اگر حضور قلب ندارد، يا كسى منتظر اوست، بهتر است اوّل افطار كند، امّا به‌قدری كه بتواند نماز را در وقت فضيلت به‌جا آورد.

در صورتى كه شک بین چند مورد دارد و نمیتواند احتياط كند و به تمام موارد عمل نماید، بین مواردی که احتمال می دهد قرعه مى زند و طبق آن عمل مى نمايد.