بايد توجّه داشت كه عمره مفرده را در هرماه از سال مى‌توان انجام داد؛ ولى چون وجوب آن ظاهراً فورى است، بنا بر احتیاط واجب نبايد تأخیر بيندازد.
بردن نام ميّت لازم نيست، بلكه كافى است نيّت كند كه آنچه را بر عهده نايب است انجام مى‌دهد.
درصورتی‌که جاهل بوده كفّاره ندارد، مگر در شكار به تفصيلى كه در كتب فقهى ذکرشده است.
كسى كه براى حجّ نيابتى اجیرشده، سپس در همان سال، استطاعت مالى پیداکرده، چنانچه مورد اجاره همان سال باشد، بايد حجّ نيابتى را بجا آورد و اگر استطاعت او باقى ماند، در سال آينده براى خودش حج بجا آورد.
چنانچه توانایی برگرداندن پول را دارد: در صورت دسترسی به صاحب پول، باید با او مصالحه نماید و در صورت عدم دسترسی با مراجعه به مرجع تقلید و اجازه گرفتن شخص دیگری را اجیر می‌نماید و اگر قادر به برگرداندن پول نبود می‌تواند ادامه بدهد و تصرف او در پول اشکالی ندارد.
درصورتی‌که مشقت ندارد، تطهیر نماید و الا باهمان حال نماز بخواند.
مى‌تواند نيابت كند، ولى اگر وظيفه او عدول به حج اِفراد شد، احتياط آن است كه منوب‌عنه به آن حج اكتفا نكند، مگر این‌که از عذرهايى باشد كه در حج احیاناً پيش مى‌آيد.
كسى كه آثار مرگ را در خود مىبيند اگر مالى نزد كسى دارد، يا در جايى پنهان كرده كه ورثه نمىدانند، چنانچه به‌واسطه ندانستن حقّشان از بين برود بايد به آنان اطّلاع دهد.
هرگاه كسى دو نفر را وصى قرار دهد كه مشتركاً كارها را انجام دهند، چنانچه يكى از آن دو بميرد يا ديوانه يا كافر شود حاكم شرع يك فرد ديگر را به‌جای او معيّن مى‌كند و اگر هر دو چنين شوند حاكم شرع دو نفر ديگر را معيّن مى‌كند.
چنانچه بتوانند در روز رمى كنند، بايد در روز رمى نمايند، در غير اين صورت در شب جايز است.
بايد بالغ و عاقل باشند و از روى قصد و اختيار اقدام كنند و نيز بايد ممنوع التّصرّف در اموال خود نباشند (مانند آدم سفيهى كه مال خود را نمی‌تواند سرپرستى كند و بيهوده مصرف می‌نماید).
