مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بسم اللّه باید بر زبان جارى شود.

کافى نیست.

اشکال دارد.

در صورتى که دسترسى به افراد سالم نباشد، کافى است.

اگر مقارنت عرفیّه باشد کافى است.

اگر هر کدام نیمى از نام خدا را بگویند کافى نیست، ولى اگر هردو بگویند کافى است.

بسم اللّه به هنگام قطع رگهاى حیوان لازم است و مقارنت عرفیّه کافى است.

باید از خوردن آن اجتناب شود.

احتیاط واجب آن است که ذابح نام خدا را ببرد.

هنگام سر بريدن بايد نام خدا را ببرد. همين قدر كه بگويد بسم اللَّه؛ سُبْحانَ اللَّهِ يا بگويد لا الهَ الَّا اللَّهُ كافى است و به زبان فارسى يا هر زبان ديگر نيز جايز است، ولى اگر بدون قصد سر بريدن نام خدا را ببرد كافى نيست و در صورتى كه از روى فراموشى نام خدا را نبرد اشكال ندارد.

رو به قبله بودن ذابح شرط نیست; ولى مستحب است.

در مثل گوسفند و طیور معمولاً آنها را مى خوابانند بطورى که سر و سینه و پاهاى آن رو به قبله باشد، و در صورتى که ایستاده ذبح یا نحر کنند باید سر و دستها رو به قبله باشد.

در صورتى که قبله یا نام خدا فراموش شود، ذبیحه حلال است، بقیّه اشکال دارد.

به مقدارى که عرفاً آن را رو به قبله بگویند کافى است.

سر بریدن حیوانات باید رو به قبله باشد و هرگاه قبله را پیدا نکند باید به گمان خود عمل نماید و اگر تحصیل گمان ممکن نیست و نیاز به سر بریدن حیوان دارد به هر طرف که انجام دهد صحیح است.