مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

برای ابراء ذمه، احتیاط آن است که انشاء کنند.

درصورتی‌که قرض مدت‌دار باشد و بدهكار بخواهد قبل از رسيدن مدّت بدهى خود را بپردازد، طلبكار مجبور به قبول آن نيست، ولى اگر تعيين مدّت فقط براى همراهى با بدهكار باشد چنانچه پيش از وقت بدهى را بدهد طلبكار بايد قبول كند

درصورتی‌که طرف با علم به این مطلب راضی باشد و این کار خلاف ضوابط نباشد مانعی ندارد ولی مکروه است.

هرگاه ناچار شود براى تهيّه آب قرض‏ كند واجب است قرض‏ نمايد؛ امّا اگر مى‏داند يا گمان دارد توانايى اداى آن دين را ندارد، واجب نيست قرض‏ كند؛ و اگر كسى مقدارى آب بدون منّت فوق‏العاده‏اى به او ببخشد بايد قبول كند.

حاجى اگر بتواند بدون زحمت و مشقّت قرض كند و مالى داشته باشد كه بتواند قرض خود را ادا نمايد، بايد قرض كند و قربانى نمايد.

هرگاه لباسى را بخرد و بعداً با پولى كه از راه قرض ربايى به دست آورده، يا از پول حلالى كه مخلوط به ربا است، به صاحب لباس بدهد، چنانچه موقع خريد قصدش اين بوده كه از چنين پولى آن را بپردازد پوشيدن آن لباس و نمازخواندن با آن اشكال دارد و اگر موقع خريد قصدش اين نبوده بعداً اين قصد براى او پیداشده، اشكال ندارد، ولى ذمّه او با مال حرام ادا نمی ‏شود.

ظاهراً تفاوتی ندارد.

به‌عنوان سلام محسوب نمی‌شود ولی دعای خوبی است.

باید قیمت آن شاخه را به صاحبش برگرداند و ثمره تعلّق به صاحب درخت دارد.

مالک آن صاحب درخت و قلمه است؛ مگر این که صاحب قلمه رضایت داشته باشد.

گیاه مذکور متعلّق به صاحب بذر است؛ ولى باید مال الاجاره زمین را به صاحب زمین بپردازد.

او باید قیمت بذر را به صاحبش بپردازد؛ ولى زراعت و درخت مال اوست؛ چرا که بذر در عرف تلف شده محسوب می شود و آنچه می روید را شیء جدیدی می دانند و لذا تنها ضامن بذر است.

طرفین نمی توانند یکدیگر را مجبور به اجاره یا معامله زمین یا درخت نمایند.

غاصب بايد فورا درخت را از زمین غصبی خارج کند، هر چند باعث خسارت او شود و اگر نقصى در زمين پيدا شود بايد تفاوت قيمت را بدهد.

زراعت و درخت و ميوه آن مال غاصب است، ولى بايد اجاره زمين را در مدّتى كه زراعت و درخت در آن بوده به صاحب زمين بدهد.