مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آری؛ صحیح است.

ضررى به حج و نيابتش نمى‌زند؛ ولى احتياط آن است كه در صورت امكان احرام حج ببندد و از مکه خارج شود؛ امّا اگر احرام برايش موجب عسر و حرج است، لازم نيست.

نمازهايى را كه با تيمّم خوانده اعاده و قضا ندارد، ولى در چند مورد احتياط مستحب آن است كه نمازهاى خود را اعاده كند: اوّل در جايى كه آب نداشته يا مانع از استعمال آب داشته و عمداً خود را جُنُب كرده و با تيمّم نماز خوانده است. دوم در جايى كه عمداً به جستجوى آب نرود و در تنگى وقت با تيمّم نماز بخواند و بعد بفهمد اگر جستجو مى‏كرد آب پيدا مى‏شد. سوم آن‏كه مى‏دانسته يا گمان داشته كه دسترسى به آب ندارد و آبى را كه داشته ريخته و تلف كرده است.

حقّ شفعه فقط در جایی است که دو شریک بیشتر نباشد.

ایرانی‌ها باید بدانند که این برنامه در کشور عراق است و حاکمیت کشور مال آن‌هاست، آن‌ها میزبان هستند و باید تدبیر میزبان را پذیرفت، ازاین‌رو افراد نباید بدون گذرنامه بروند و فشار بیاورند تا از کشور خارج شوند که کار نادرستی بوده و در این صورت نمی‌توانند نماز را شکسته بخوانند چون سفر آن‌ها اشکال دارد.

اگر زخمی شده اند و خون خارج شده، حلال است.

كراهت دارد كه مُحرِم حشرات (مانند پشه، مگس، مورچه و امثال آن) را بكشد؛ چه روى بدن يا لباس او باشد، يا جاى ديگر. بلكه مكروه است هر جنبده‌اى را به قتل برساند، مگر اين كه مايه آزار او شوند، يا از حيوانات موذى و خطرناك، مثل مار و عقرب و مانند آن باشد؛ حتّى كراهت دارد كه حشرات مذكور را از روى بدن بيفكند، و اگر از روى خطا چنين كند، كفاره‌اى ندارد.

اگر عمل در جای دیگری که مانع نمی‌شوند ممکن است به همان صورت عمل کند و الا به کاری که مجاز است تغییر دهد.

چنانچه بینه‌ای در میان نباشد، مالی که مرتهن منکر رهن بودن آن است از عنوان رهانت خارج می‌شود و راهن بر نفی رهانت مال مورد ادعای مرتهن، قسم می‌خورد و با قسم، آن نیز از رهن بودن خارج می‌گردد.

درصورتی‌که برای آن‌ها ضرورت داشته باشد مانعی ندارد.

سه رکعت را در وقت بخوانید و بقیه را بعد از آن قضا نمایید.‌

با توجّه به این‌که مشخصات خانه ازنظر متراژ و قیمت و مانند آن تعیین نشده، شرط مجهول بوده و خالى از اشکال نیست. بهتر آن است طرفین در مورد خانه باهم مصالحه کنند.

هرگاه كسى عمداً نماز را بقدرى تأخير بيندازد كه وقت وضو يا غسل نداشته باشد معصيت كرده، ولى نماز او با تيمّم صحيح است، هرچند احتياط مستحب آن است كه قضاى آن را نيز به جا آورد.

به اميد مطلوبیت اشكالى ندارد.

کفر محسوب نمی شود ولی جایز نیست و  باید از آن پرهیز کنند.‌