اگر بدانیم یکى از آن دو قطعاً نجات پیدا می‌کند باید آن‌ها را به حال خود گذاشت تا یکى از آن دو بدون دخالت انسان دیگرى نجات یابد و اگر امر دایر میان این است که هر دو بمیرند یا فقط جنین بمیرد می‌توان جنین را سقط کرد تا مادر زنده بماند.
هنگامی‌که بچّه در شکم مادر به حرکت درمی‌آید که معمولاً در حدود چهارماهگی است.
تا آنجا که مایه عسر و حرج نشود لازم است.
1. واجب نیست، مگر اینکه در سرنوشت آنان اثر مهمی داشته باشد.2. در این‌گونه موارد اگر مسئله مهمی است طبیب کتمان نکند.3. طبیب باید به وظیفه خود عمل کند و اگر بیمار عمل خلافى انجام دهد او مسئول نیست، منتها طبیب وظیفه خود را در امربه‌معروف و نهى از منکر انجام دهد.
هرگاه ضررى باشد که در برابر تسکین درد شدید در میان عقلا قابل‌پذیرش باشد اشکالى ندارد و اگر ضرر مهمی است که او را به خطر می‌اندازد، جایز نیست و اگر براى خودش ضرر نداشته باشد بلکه براى جنین ضرر داشته باشد نیز مسئله همین است.
اگر تحریک منجر به استمناء می‌شود جایز نیست، مگر ضرورتی داشته باشد.
اطفال مریض و ناقص و مانند آن را نیز شامل می‌شود، مشروط بر اینکه انسان محسوب شود.
در تمام این موارد احتمال انعقاد فرزند هست و اماره فراش محسوب می‌شود.
درصورتی‌که واقعاً جان او درخطر باشد و جنین به چهارماهگی نرسیده باشد، مجاز است سقط‌جنین کند و دیه آن را به بیت‌المال بپردازد.
درصورتی‌که یقین دارند که فرزند از این ازدواج حاصل‌شده فرزند متعلق به همین دو نفر است و تفاوتی با بقیه فرزندان نمی‌کند.
درصورتی‌که ضرورتی برای خون دادن باشد و نتوان از پرستار هم‌جنس استفاده کرد اشکالی ندارد ولی باید در این‌گونه موارد از دستکش‌های طبی استفاده کنند تا اشکالی نداشته باشد.
استفاده از نطفه بیگانه براى صاحب فرزند شدن جایز نیست و تولّد فرزند باید مستند به ازدواج صحیح شرعى باشد ولى اگر چنین عملى انجام شود، فرزند متعلّق به صاحبان نطفه است و نسبت به مادرى که در رحم او کشت‌شده نیز محرم است، بى آن‌که از او ارث ببرد.
وظیفه‌ی آن‌ها این است که عمداً گوش ندهند، هرچند بدون اختیار به گوش آن‌ها برسد، لازم است به مسؤولین آنجا یادآور شوند که صدا را آهسته‌تر کنند.
این درد علاوه بر اینکه آزمایشی برای زنان است به گفته دانشمندان سبب تکامل فرزند آن‌ها می‌شود و طبق روایات با تولد فرزند گناهان آن‌ها پاک می‌شود.
