مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

تنها در مورد ضرورت جايز است.

اگر به اميد این‌که بتواند آن را كامل كند انجام داده و او را جابه‌جا نكردند، نماز او صحيح است و اگر كمى جابه‌جا كنند، به‌طوری‌که صورت نماز به هم نخورد و در حال جابه‌جايى سكوت كند، آن نيز مانعى ندارد.

درصورتی‌که از يافتن صاحبان آن مأيوس باشيد بايد آن را از طرف صاحب اصلى به نيازمندى صدقه دهيد.

مضاف نیست و حباب‌های هواست که آن را به این صورت درآورده است.‌

در صورتى که این سپرده ها براى اعطاى تسهیلات بیشتر به سایر متقاضیان باشد نه صاحبان صندوق اشکالى ندارد.

در حد مساحقه مانند حدّ زنا، زن باید نشسته و با لباس باشد.‌

از روی لباس باید حد جاری شود بصورتی که نه شدید و نه زیاد خفیف باشد و بر جاهایی که حساس است مانند صورت و بعضی قسمت های پیشانی باید بپرهیزند.‌

بايد تكبيرها و دعا را طورى پشت سر هم بخوانند كه نماز از صورت خود خارج نشود و احتياط واجب آن است كه در وسط نماز با كسى سخن نگويند.

در قنوت، ذكر و دعاى مخصوصى شرط نيست، همچنين بلند كردن دست‌ها، ولى بهتر آن است دست‌ها را تا مقابل صورت بلند كند به‌طوری‌که كف دست رو به آسمان و محاذى با صورت باشد و آن‌ها را به يكديگر بچسباند و ذكر خدا بگويد و يا دعا كند و هر ذكرى در قنوت بخواند جايز است حتّى گفتن يك «سبحان‌الله»، ولى بهتر است دعاهايى مانند دعاى زير را بخواند: «لا اله الا الله الحلیم الکریم، لا اله الا الله العلی العظیم، سبحان‌الله رب السماوات السبع و رب الارضین السبع و ما فیهن و ما بینهن و رب العرش العظیم و الحمد لله رب العالمین.» و حوائج دنيا و آخرت را از خدا طلب كند.

اگر میّت، منافق است چهارتکبیر اوّل را بگوید و تکبیر پنجم را نگوید و اگر مجهول‌الحال است بعد از تکبیر چهارم بگوید: «اَللّهُمَّ اِنْ کانَ یُحِبُّ الْخَیْرَ وَ اَهْلَهُ فَاغْفِرْ لَهُ وَ ارْحَمْهُ وَ تَجاوَزْ عَنْهُ» و اگر طفل است بگوید: «اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ لاَِبَوَیْهِ وَ لَنا سَلَفاً وَ فَرَطاً وَ اَجْراً».

بنابراحتياط واجب بايد محتضر را به پشت بخوابانند و پاى او را به‌طرف قبله كنند، خواه مرد باشد يا زن، بزرگ باشد يا كوچك و اگر خواباندن او به اين صورت کاملاً ممكن نيست، بنابر احتياط واجب، آن مقدار كه ممكن است به اين دستور عمل كنند و اگر ممكن نشد روبه‌قبله بنشانند و اگر آن‌هم ممكن نيست به پهلوى راست، يا به پهلوى چپ روبه‌قبله بخوابانند.

روایات درباره تبرک به تربت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام فراوان است ولی به‌خصوص این مورد روایتی ندیدیم هرچند انجام آن به‌قصد تبرک مانعی ندارد.

در کتاب شریف کافی روایتی درباره نماز شکر به شرح ذیل از امام صادق علیه‌السلام واردشده که عمل به آن به‌قصد قربت مطلقه خوب است. امام صادق علیه‌السلام: «هرگاه خداوند تعالى نعمتى به تو ارزانى داشت، دو ركعت نماز بخوان: ركعت اول سوره حمد با قُلْ هُوَ الله أَحَدٌ و ركعت دوم سوره حمد با قُلْ يا أَيُّهَا الْكافِرُونَ. در ركوع و سجده‌های ركعت اول بگو: «الحمد لله شكرا، شكرا و حمدا» یعنی: سپاس نعمت خدا راست و من به خاطر شكرگزارى و سپاس او به خاك افتاده‌ام»؛ و در ركوع و سجده‌های ركعت دوم بگو: «الحمد لله الذي استجاب دعائى و أعطانى مسألتى يعنى: سپاس نعمت خدا راست كه دعايم را مستجاب كرد و خواسته مرا عطا نمود.»

اقتدا در اين صورت اشكال دارد مگر اینکه در ركوع اوّل (خواه در ركعت اوّل باشد يا ركعت دوّم) برسد، ولى اقتدا كردن پس‌ازآن، مشكل است.

خالی از اشکال نیست؛ ولی اگر مقدار کمی باشد عیبی ندارد.