مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اين كار حرام نيست؛ ولى بهتر است بگذاريد روح از بدن حيوان برود، بعد سر او را جدا كنيد.

در صورتى که بعد از صدور حکم، ادّعاى توبه کند و ثابت نشود، حدّ ساقط نمى شود، ولى اگر بتواند توبه قبل از دستگیرى را اثبات کند، حدّ ساقط مى شود.‌

درصورتی‌که این کار براى معالجه اجتناب‌ناپذیر باشد و از مریض یا اولیاى او اجازه گرفته باشد، ضامن نیست. در غیر این صورت ضامن است.

اگر به تقاضاى مراجعه‌کننده بوده باشد، کار حرامی صورت گرفته ولی دیه تعلّق نمی‌گیرد، در غیر این صورت علاوه بر امر حرام احتیاط این است که طبیب دیه کامله پرداخت کند.

درصورتی‌که اين كار براى معالجه اجتناب‌ناپذیر باشد و از مريض يا اولياى او اجازه گرفته باشد، ضامن نيست. در غير اين صورت ضامن است.

ديه ندارد، ولى اگر قابل بازگشت نباشد شرعاً جايز نيست.

در صورت سکوت نه واقف حق تعیین متولی بعدی را دارد و نه متولی بلکه باید از حاکم شرع اجازه بگیرند.

از هر طريق كه مالى براى ميّت حاصل شود، بايد بدهى‌هايش پرداخت گردد.

هرگاه همه يا قسمتى از مال ميّت در دست وصى تلف شود، چنانچه او در نگهدارى آن كوتاهى نكرده و برخلاف دستور ميّت رفتار ننموده ضامن نيست و الّا ضامن است.

آن بچّه ها به يكديگر و به آن مرد و به همه آن زنان محرم می شوند.

باید کارى کرد که امربه‌معروف و نهى از منکر با این امور مخلوط نشود; ولى نظرهاى قهرى اشکال ندارد.

اقرار طفل در هیچ حال معتبر نیست، در مواردى که دیه بر عاقله است اقرار بعد از بلوغ اثرى ندارد، نه نسبت به عاقله چون اقرار بر ضدّ آنهاست و نه نسبت به خودش چون فرض بر این است که جنایت مزبور دیه‌اش بر او نیست ولى در مواردى که دیه بر شخص جانى است (یعنى مادون الموضحه) اقرار مزبور مؤثر است و فرقى بین ممیّز و غیر ممیّز و مراهق و غیر مراهق نیست.

هرگاه میزبان مقلّد مرجعی باشد که فطریّه کسى که فقط شب عید را میهمان اوست بر عهده میزبان نمی‌داند و میهمان مقلّد مرجعى باشد که فطریّه چنان شخصى را بر عهده میزبان می‌داند فطریه بر عهده هیچ‌کدام نیست ولی درصورتی‌که عکس این فرض باشد هر دو باید فطریه بپردازند و مانعى ندارد که یکى از آن دو از دیگرى اجازه بگیرد که اصالتاً و نیابتاً فطریّه را بپردازد.

اشكالى براى طوافش ايجاد نمى‌كند.

هرگاه آن جراحات منجر به فوت‌شده، دیه اضافى ندارد و اگر عامل فوت ضربه خاصی بوده، جراحات اضافى دیه دارد.