چنانچه کاهش سفر او، کمتر از ده روز نشود و یا مسافرت او به مقصد دیگر کمتر از ده روز باشد، لطمه‌ای به کثیر السفر بودن او وارد نمی‌شود چراکه معیار خارج شدن از کثیر السفر بودن، فاصله شدن ده روز بین سفر است و الا از کثیرالسفر بودن خارج می‌شود تا دوباره شرایط برای او حاصل شود.
اگر به قول آن صاحب‌خانه اطمینان داشته باشید جایز است در غیر این صورت اگر از پیدا کردن او مأیوس باشید باید آن وجه را به شخص فقیری بدهید.
اگر دستيار در كار خود مستقل و از خطرات آگاه باشد ضامن است و اگر به‌صورت آلت دست استاد باشد ضامن نيست.
درصورتی‌که خریدن آن ملک در پایان مدت اجاره به‌صورت شرط ضمن العقد ذکرشده واجب است به آن عمل شود و اگر تنها قول جداگانه‌ای بوده عمل کردن به آن واجب نیست و درهرحال نمی‌تواند بر اساس اجاره‌نامه پایان‌یافته، جواز کسب بگیرد.
دیه آن یکصد دینار است که به مصرف خیرات برای میت میرسد.
آری صحیح است.
بلوغ چهار مرحله دارد: مرحله اوّل: بلوغ در عبادات و رعايت واجبات و محرمات است؛ که حدّ آن اتمام سن 15 سال قمري در پسرها و نه سال قمري در دخترها و ديگر علائمي که در رساله توضيح المسائل (مسئله 1909) آورده‌ایم. مرحله دوم: بلوغ در نکاح است، يعني بايد رشد جسماني مناسب براي ازدواج و عمل زناشويي داشته باشد و اگر وضع او طوری است که آسیب به او میرسد، نکاح جايز نيست. البته خواندن صيغه بدون آثار ديگر ازدواج اشکال ندارد مرحله سوم: بلوغ اقتصادي است به اين معني که بتواند اموالش را سرپرستي کند و او را فريب ندهند. البته بلوغ اقتصادي داراي مراحلي است و به هراندازه که رشد اقتصادي پيدا کند، می‌تواند در اموالش تصرّف کند فرق است بين خريد نیازهای روزمره و معامله ملک و زمين و خانه و امثال آن مرحله چهارم: رشد براي مسائل حدود و قصاص و امثال آن است. البته در ديات نه علم شرط است نه عمد، بنابراين قتل خطا و شبه عمد دیه دارد. ولي در حدود و قصاص و امثال آن، چنانچه درکي از اين مسائل ندارد، نمی‌توانیم آنها را بر او جاري کنيم. نتیجه اینکه در هر مورد رشد براي کاري نباشد، نمی‌توان مسئوليت آن کار را تحميل کرد؛ و در صورت شک نيز اصل عدم جواز است.
هرگاه فلز نجس را آب بكشند ظاهرش پاك می‌شود، هرچند اعماقش هنگامىكه ذوب‌شده، نجس شده باشد.
دیه از اموال مرد محسوب می‌شود و زن از آن مانند سایر اموال ارث می‌برد.
هرگاه وارث عمو و عمّه باشد و بعضى پدرى و بعضى مادرى و بعضى پدر و مادرى باشند، عمو و عمّه پدرى ارث نمىبرند و تقسیم ارث بین سایرین دو صورت دارد:1. اگر ميّت تنها يك عمو يا يك عمّه مادرى دارد مال را شش قسمت مىكنند يك قسمت را به عمو يا عمّه مادرى و بقيّه را به عمو و عمّه پدر و مادرى مىدهند (به‌طوری‌که سهم عمو دو برابر عمّه باشد)2. اگر ميّت عمو و عمّه مادرى متعدّد دارد (دو عمو يا دو عمّه يا يك عمو و يك عمّه مادرى) مال را سه قسمت مىكنند، دو قسمت را عمو و عمّه پدر و مادرى مىبرند (عمو دو برابر عمّه) و يك قسمت را عمو و عمّه مادرى و احتياط واجب آن است كه در تقسيم با يكديگر مصالحه كنند.
وصیت ميّت در ثلث اموالش براى برخى از ورثه، مانع سهم‌الارث آنها نمى‌شود؛ مگر اینکه آن را مشروط به عدم اخذ سهم‌الارث كرده باشد و موصی‌له پذيرفته باشد.
وجه آن چک متعلق به همه ورثه است و هرکدام می‌توانند تنها حقّ خود را ببخشند. شخص امانت‌دار نمی‌تواند چک را در اختیار فرد خاصی بگذارد بلکه باید به همه ورثه خبر داده و چک را در اختیار آنها قرار دهد تا تکلیف آن را روشن کنند.
در فرض سؤال مناسب نیستند.
