مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسواک محسوب نمی شود مگر اینکه با دست به دندانها کشیده شود.‌

آب مطلق اقسامى‏ دارد كه هركدام حكمى دارد و آن پنج قسم است:اوّل آب كر، دوم آب قليل، سوم آب جارى و آب‌های لوله‏كشى، چهارم آب باران، پنجم آب چاه.

آب يا «مطلق» است يا «مضاف». آب مضاف آبى است كه به‌تنهایی به آن آب گفته نشود، یعنی یا آن را از چیزى گرفته باشند (مانند آب سیب و هندوانه) و یا با چیزى مخلوط شده باشد، به‌قدری که به آن، «آب» گفته نشود؛ مانند شربت، آب‌نمک، آب گل؛ امّا آب مطلق آن است كه می‌توان بدون هيچ قيد و شرطى به آن آب گفت؛ مثل آب‌های معمولى. آب مطلق، پاك و پاک‌کننده است؛ امّا آب مضاف چيزى را پاك نمى‏كند، بلكه با ملاقات به نجس، نجس می‌شود.‌

هرگاه آب مضاف نجس، با كر يا آب جارى، چنان مخلوط شود كه ديگر به آن مضاف نگويند، پاك می‌شود.‌

آب مضاف مانند گلاب و آب‌میوه، چيز نجس را پاك نمی‌کند بلكه با ملاقات به نجس، نجس می‌شود؛ و نيز وضو و غسل با آن صحيح نيست.‌

در صورتی که آب مزبور وقف شده، نمی توانند چیزی در مقابل آن دریافت کنند مگر در صورتی که کار جدیدی بر آن آنجام داده باشند که در این صورت مطابق نظر کارشناسان می توانند اجرت المثل را دریافت نمایند.‌

به‌وسیله تشت مانعی ندارد ولی به‌وسیله پمپ آب، اگر تمام سر را دربر بگیرد ارتماسی می‌شود و برای روزه اشکال دارد.

دلیلی بر نجاست آن نداریم و پاک است.

کار خوبی نیست، بهتر است ترک شود.‌

آب باران در حكم آب جاری است و به هر چيز نجسى برسد آن را پاك می‌کند، خواه زمين باشد، يا بدن، يا فرش و يا غير این‌ها، به‌شرط اين‏كه عين نجاست در آن نباشد و غساله يعنى آبى كه با آن شسته شده جدا شود.‌

آب پاك و مطلق هر چیز نجسى را پاك می‌کند، به‌شرط اين‏كه‏ هنگامى‏كه چيز نجس را با آن مى‏شويند آب مضاف نشود و بو يا رنگ يا طعم نجاست به خود نگيرد و با آب كشيدن عين نجاست برطرف شود، مثلاً اگر خون در آن است آن‌قدر بشويند كه خون برطرف گردد، البته در آب قليل شرايط ديگرى نيز هست.

آب كر بنا بر احتياط واجب مقدار آبى است كه اگر در ظرفى كه طول و عرض و عمق آن هركدام سه وجب و نيم ‏است بريزند، آن ظرف را پر کند، يا وزن آن 384 كيلوگرم (384 ليتر) باشد و معيار در وجب، وجب‌های متوسّط است.‌

چنانچه متّصل به منبع است حكم آب جارى را دارد، به‌شرط این‌که آب منبع به‌تنهایی يا به‌اضافه لوله‏ها كمتر از كر نباشد.‌

اگر اين محلول مست‌کننده بوده باشد، هرچند مستى خفيف بياورد، حرام است; مگر در مواردى كه داروى منحصربه‌فرد باشد.

بالغ و عاقل باشند و كسى آن‌ها را مجبور نكرده باشد و سفيه نباشند.