مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

فقط آب خوردن مانعی ندارد.

خنده عمدى و با صدا نماز را باطل مى‏كند و همچنين خنده‌ای كه در آن بی‌اختیار باشد، امّا تبسم و لبخند نماز را باطل نمى‏كند هرچند عمدى باشد و نيز خنده سهوى به گمان اين‏كه در حال نماز نيست موجب باطل شدن نماز نمى‏شود.

نیابت مستحبات از حی یا میت اشکالی ندارد هرچند بهتر، اهدای ثواب است.

در فرض سؤال نمازهایی که خوانده است صحیح است.

در چند مورد سفر قطع می‌شود و مسافر باید نماز را تمام‏ بخواند:اول: رسیدن به وطن دوم: قصد اقامت ده روز سوم: توقف یک ماه بدون قصد

ممكن است كسى در دو محل زندگى كند، مثلاً شش ماه در شهرى و شش ماه ديگر در شهر ديگر، هردو وطن او محسوب می‌شود و حتّى ممكن است انسان داراى سه وطن باشد، مشروط به اينکه در هرکدام چهار ماه از سال (هرچند به‌صورت پراکنده) بماند.

تا زماني که زندگي مستمر را در آنجا شروع نکرده، نماز او شکسته است و روزه ندارد مگر اینکه شامل يکي از موارد ذیل شود که در اين صورت نماز و روزه‌اش کامل است: 1 بخواهد ده روز يا بيشتر در آنجا بماند. 2 چهار ماه در سال (هرچند به‌صورت پراکنده) در آنجا بماند (بدون نياز به‌قصد ده روز) 3 هفته‌ای سه روز (در مدت‌زمان دو ماه يا بيشتر) به آنجا رفت‌وآمد کند يا بماند.

اين مورد به خاطر جريان سيره مسلمين از ايقاعات استثناء مى شود چرا كه بسيارى از مسلمين مسجدى را آماده مى كنند و به نيّت وقف در اختيار نمازگزاران قرار مى دهد و هيچ وقت صيغه اى براى آنان خوانده نمى شود.

اگر هيأت امنا از طرف واقف يا واقفين براى حفظ مسجد و اموال آن تعيين شده اند، كسى نمى تواند آنها را عزل كند.

هرگاه مسجد به نام شخص بانى يا افرادى مانند او بوده باشد و بخواهند آن را به نام امامان معصوم (عليهم السلام)، يا شخصيّتهاى معروف اسلامى تغيير بدهند، اشكالى ندارد؛ ولى بهتر آن است كه نام بانى را به عنوان بنا كننده، زير نام مسجد بنويسند تا مردم براى او طلب مغفرت كنند؛ ولى اگر بر فرض در وقف مسجد نام خاصّى شرط شده، احتياط حفظ آن نام است.

اين گونه تصرّفات، كه مزاحمتى با نمازگزاران ندارد، مانعى ندارد.

اگر این امور مورد نیاز مسجد است و در عرف محل جزء لوازم مسجد محسوب مى شود، مانعى ندارد.

چنانچه عرفا جزء منطقه‌ی 8 شهر قم محسوب شود جزء شهر قم محسوب شده و نماز اهالی که رفت‌وآمد دارند کامل است.

با توجه به اینکه در راستای شغل او است نماز کامل است.

در مورد مساجد متروكه در بيابانها و قراى متروكه بايد آنها را طورى محفوظ كرد كه هتك و بى احترامى نسبت به آنها نشود.