اعاده نماز به دلیل عدم حضور قلب
آیا اعاده نماز به دلیل عدم حضور قلب جایز است؟
اگر در نماز ظاهراً نقصانى نبوده اعاده نکند و با تعقیبات آن را جبران کند.
اگر در نماز ظاهراً نقصانى نبوده اعاده نکند و با تعقیبات آن را جبران کند.
اعراض آن است كه مثلاً زندگى اش را از «يزد» به «قم» آورده و گاهى در حدود 5 روز يا 10 روز و امثال آن، رفت و آمد دارد يا مثلاً سالى يك ماه در شهرش مى ماند ولى زمانى كه از او مى پرسند قصد دارى در اين مكان زندگى مستمر داشته باشى مى گويد: «نه قصد زندگى ندارم» ولى قطع رابطه هم نمى كند، اين اعراض است، اعراض از زندگى مستمر.
بعد از تمام شدن ركوع، واجب است راست بايستد و بعد از آرام گرفتن بدن به سجده رود و اگر عمداً اين كار را ترك كند نمازش باطل است، امّا اگر از روى سهو باشد اشكالى ندارد.
باید تدریجا نمازها را قضا نماید.
برای تحصیل حضور قلب رعایت امور زیر لازم است:1 معرفت خداوند بزرگ که مانع توجه به مسائل کماهمیت دنیوی میگردد.2 تمرکز حواس و عدم توجّه به مسائل و کارهای پراکنده.3 انتخاب محل مناسب.4 دوری از گناه.5 شناخت فلسفه و معنی نماز.6 انجام مستحبات.7 تمرین و استمرار که شرح بیشتر این مورد را در تفسیر نمونه، جلد 14، اوایل سوره مؤمنون نوشتهایم.
هرگاه قصد بازگشت به وطن سابق را جهت سكونت مستمر داشته باشد نماز کامل و روزه صحیح است، ولى اگر عملا مدّت طولانى گذشته (مثلا پنج سال) و هنوز بازنگشته، اعراض عملى حاصل شده، و نماز و روزه اش در آنجا شكسته است. البته چنانچه سالی سه الی چهار ماه، هر چند به صورت پراکنده در آنجا سکونت داشته باشد، نماز کامل و روزه نیز صحیح می باشد.
نماز صحیح است و احتیاط مستحب آن است که سجده سهو انجام دهد.
چنانچه در این مسأله تقلید نکرده باشد، می تواند به مرجع معروف دیگری رجوع نماید.
هرگاه انسان در محلّى زندگى مى كرده و وطن او بوده، چنانچه از آنجا اعراض كند، يعنى ديگر قصد نداشته باشد در آنجا زندگى كند، هر چند گاهى به عنوان مسافرت و ديدار بستگان و دوستان به آنجا برود، نمازش در آنجا شكسته است، خواه در آنجا ملكى داشته باشد يا نه و خواه اقوام و بستگانش در آنجا زندگى كنند يا نكنند، مگر اينكه قصد كند در آنجا ده روز بماند یا در سال، سه چهار ماه در آنجا اقامت داشته باشد. همچنين اگر انسان غير از وطن اصلى خود جاى ديگرى را براى زندگى انتخاب كند و شش ماه يا كمتر و بيشتر در آنجا بماند بعد، از آنجا اعراض نمايد نمازش در آنجا شكسته است، خواه ملكى در آنجا داشته باشد يا نه.
هرگاه بعد از نماز يا بعد از سجده متوجّه شود بر چيزى سجده كرده كه سجده بر آن جایز نبوده، نمازش صحيح است.
اگر هنوز از سجده نگذشته و داخل در عمل بعد نشده است باید یک سجده دیگر بجا آورد.
اگر پیشانی مقداری با مهر در تماس باشد (بندانگشت) سجده صحیح است ولی اگر به این مقدار نیز نباشد میتواند سر را روی مهر بکشد تا چادر کنار رود و اگر این هم میسر نبود ذکر واجب را قطع کند، یکدست را از زمین بردارد و چادر را از روی پیشانی کنار بزند و دست را روی زمین بگذارد و ذکر واجب سجده را بگوید.