وظيفه کسي که متوجه مي شود نمازي خوانده درست بوده
مسأله 1089ـ هرگاه قبل از خواندن نماز احتياط متوجّه شود نمازى را که خوانده است درست بوده، نماز احتياط لازم نيست و اگر در وسط نماز احتياط بفهمد مى تواند آن را رها کند.
مسأله 1089ـ هرگاه قبل از خواندن نماز احتياط متوجّه شود نمازى را که خوانده است درست بوده، نماز احتياط لازم نيست و اگر در وسط نماز احتياط بفهمد مى تواند آن را رها کند.
مسأله 1090ـ هرگاه پيش از خواندن نماز احتياط متوجّه شود که رکعتهاى نمازش کم بوده، مثلاً به جاى چهار رکعت سه رکعت خوانده، چنانچه کارى که نماز را باطل کند انجام نداده بايد آن مقدار را که کم خوانده است انجام دهد و براى سلام بى جا احتياطاً دو سجده سهو به جا مى آورد و اگر کارى که نماز را باطل مى کند انجام داده بايد نماز را اعاده کند.
مسأله 1091ـ هرگاه بعد از نماز احتياط بفهمد کسرى نمازش درست به اندازه نماز احتياط بوده (مثلاً در شک ميان سه و چهار يک رکعت نماز احتياط بخواند و بعد بفهمد نماز راسه رکعت خوانده) نمازش صحيح است و اگر بفهمد کسرى نماز کمتر از نماز احتياط بوده بنابر احتياط واجب بايد کسرى نماز را بلافاصله به جا آورد و اصل نماز را هم اعاده کند و اگر بفهمد کسرى نماز بيشتر از نماز احتياط بوده، چنانچه بعد از نماز احتياط کارى که نماز را باطل کند انجام نداده، احتياط واجب اين است کسرى نماز را به جا آورد و اصل نماز را هم اعاده کند.
مسأله 1092ـ اگر کسى شک کند نماز احتياطى که بر او واجب بوده به جا آورده است يا نه،چنانچه بعد از وقت نماز باشد به شکّ خود اعتنا نکند و اگر هنوز وقت نماز باقى است در صورتى که مشغول کار ديگرى نشده بايد نماز احتياط را بخواند و اگر کارى که نماز را باطل مى کند به جا آورده است احتياط واجب آن است که نماز احتياط را بخواند و نماز را هم اعاده کند.
مسأله 1093ـ دستور نماز احتياط از نظر کم و زياد کردن رکن و اجزاى غير رکن و شک در به جا آوردن اجزا مانند ساير نمازهاى واجب است.
مسأله 1094ـ اگر در عدد رکعتهاى نماز احتياط نيز شک کند بايد بنا را بر بيشتر بگذارد، امّا اگر طرف بيشتر نماز را باطل مى کند، بنا را بر کمتر مى گذارد و نمازش صحيح است.
مسأله 1095ـ براى کم و زياد کردن اجزاء نماز احتياط از روى سهو، سجده سهو واجب نيست.
مسأله 1096ـ اگر در نماز احتياط تشهّد يا سجده را فراموش کند احتياط واجب آن است که بعد از سلام، قضاى آن را به جا آورد.
مسأله 1097ـ هرگاه قضاى سجده يا قضاى تشهّد يا سجده سهو بر او واجب شده و در عين حال نماز احتياط نيز بر او واجب است بايد اوّل نماز احتياط را به جا آورد، بعد قضاى سجده يا تشهّد را و بعد سجده سهو را.
مسأله 1098ـ احکامى که درباره شکّ و سهو و ظنّ در نمازهاى واجب روزانه گفته شد، در ساير نمازهاى واجب نيز عيناً وجود دارد، مثلاً اگر در نماز آيات شک کند که يک رکعت خوانده يا دورکعت چون شک او در نماز دو رکعتى است نماز باطل مى شود، همچنين ساير احکام شکّ و سهو و ظنّ.
مسأله 1099ـ براى چند چيز بنابر احتياط واجب بايد بعد از نماز دو سجده سهو به دستورى که گفته مى شود به جا آورد:1ـ کلام بى جا، يعنى سهواً به گمان اين که نماز تمام شده حرف بزند.2ـ سلام بى جا، يعنى مثلاً در رکعت دوم نماز چهار رکعتى سلام بدهد.3ـ سجده فراموش شده.4ـ تشهّد فراموش شده.5ـ به جاى ايستادن سهواً بنشيند، يا به جاى نشستن برخيزد.6ـ در شکّ ميان چهار و پنج بعد از سجده دوم واجب است نماز را تمام کند، بعداً دو سجده سهو بجا آورد و براى کم و زياد کردن غير اينها سجده سهو مستحبّ است.
مسأله 1100ـ اگر چيزى را غلط خوانده و دوباره بطور صحيح بخواند سجده سهو ندارد.