مسأله 770ـ بنابر احتياط واجب بايد انسان از پوشيدن لباس شهرت خوددارى کند، منظور از لباس شهرت لباسى است که جنبه رياکارى دارد و مى خواهد به وسيله آن مثلاً به زهد و ترک دنيا مشهور شود، خواه از جهت پارچه يا رنگ آن باشد يا دوخت آن، امّا اگر واقعا قصدش ساده پوشيدن است و جنبه ريا کارى ندارد نه تنها جايز است بلکه عملى است شايسته و اگر کسى با لباس شهرت نماز بخواند نماز او باطل نيست.
مسأله 771ـ پوشيدن لباسى که مايه هتک و بى آبرويى انسان يا منشأ فساد مى شود اشکال دارد.
مسأله 772ـ احتياط آن است که مرد لباس مخصوص زنان و زن لباس مخصوص مردان را نپوشد، ولى نماز با آن اشکال ندارد.
مسأله 773ـ کسى که بايد خوابيده نماز بخواند هرگاه برهنه باشد، بنابر احتياط واجب بايد لحاف يا تشک او نجس يا ابريشم خالص و مانند آن که در بالا گفته شد نباشد، مگر در حالت اضطرار.
مسأله 774ـ در شش صورت اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحيح است:1ـ در جايى که به واسطه زخم يا جراحت و دمل، لباس يا بدن به خون آلوده شده باشد.2ـ در جايى که خون موجود در لباس کمتر از درهم باشد (درهم تقريباً به اندازه يک «بند انگشت» اشاره است).3ـ هرگاه لباسهاى کوچک مانند جوراب و عرقچين او نجس باشد.4ـ محمول متنجّس.5ـ لباس زنى که پرستار بچّه است.6ـ در جايى كه ناچار است با بدن يا لباس نجس نماز بخواند. مثلا در جايى گرفتار شده كه لباس او نجس است و قابل تبديل نيست يا وقت براى تطهير آن تنگ است در اينجا از باب ضرورت نماز در لباس نجس صحيح است.شرح اينها در مسائل آينده خواهد آمد.
مسأله 775ـ اوّل هرگاه در بدن يا لباس نمازگزار خون زخم يا جراحت يا دمل باشد اگر به گونه اى است که آب کشيدن بدن يا لباس، کار مشکلى است تا وقتى که زخم يا جراحت و دمل خوب نشده مى تواند با آن نماز بخواند، همچنين است چرکى که با خون بيرون مى آيد، يا دوايى که روى زخم مى گذارند و نجس مى شود، ولى اگر زخم بزودى خوب مى شود و شستن خون آن از لباس يا بدن آسان است بايد آن را آب کشد.
مسأله 776ـ جايى از لباس يا بدن که با زخم فاصله دارد اگر با آن نجس شود بايد آن را آب بکشد، مگر جاهايى که معمولاً خون از زخم به آنجا سرايت مى کند.
مسأله 777ـ هرگاه به آسانى مى تواند زخم را پانسمان کند و از سرايت خون به ساير بدن يا لباس جلوگيرى کند بايد اين کار را انجام دهد.
مسأله 778ـ هرگاه زخم داخل بينى يا دهان باشد و خونى از آن به بدن يا لباس رسد احتياط واجب آن است که با آن نماز نخواند، خون بواسير نيز اگر از داخل بدن باشد همين حکم را دارد.
مسأله 779ـ کسى که بدنش زخم است اگر در لباس يا بدن خود خونى ببيند و نداند از آن زخم است يا خون ديگر نماز خواندن با آن مشکل است.
مسأله 780ـ اگر چند زخم در بدن وجود دارد و بطورى نزديک هم است که يک زخم حساب مى شود تا وقتى که همه خوب نشده است نماز خواندن با آنها اشکال ندارد، ولى اگر به اندازه اى از هم دور است که هر کدام يک زخم حساب مى شود، هر کدام خوب شود بايد بدن و لباس را از خون آن آب بکشد.
مسأله 781ـ دوم از موارد عفو، خون كمتر از درهم است (تقریباً به اندازه ¬ی یک بند انگشت اشاره) است كه اگر در لباس يا بدن نمازگزار باشد، نماز خواندن با آن جايز است به شرط اين كه از خون حيض يا نفاس و استحاضه و خون سگ و خوك و مردار و حيوان حرام گوشت و خون كافر نباشد (بنابر احتياط واجب).
