الکل طبّى و صنعتى
مسأله 124ـ الکل طبّى و صنعتى که انسان نمى داند از چيز مست کننده مايع گرفته شده، پاک است همچنين ادکلن و عطرها و داروهايى که با الکل طبّى يا صنعتى مخلوط است.
مسأله 124ـ الکل طبّى و صنعتى که انسان نمى داند از چيز مست کننده مايع گرفته شده، پاک است همچنين ادکلن و عطرها و داروهايى که با الکل طبّى يا صنعتى مخلوط است.
مسأله 125ـ الکلهايى که ذاتاً قابل شرب نيست يا جنبه سمّى دارد نجس نيست، ولى هرگاه آن را رقيق کنند و مشروب و مسکر باشد نوشيدنش حرام است و احتياطاً حکم نجس دارد.
مسأله 126ـ هرگاه آب انگور به خودى خود جوش آيد (جوش آمدنى که معمولاً مقدّمه شراب شدن است) نجس و حرام است، ولى اگر با حرارت آتش يا غير آن به جوش آيد نجس نيست، ولى خوردنش حرام است. همچنين آب خرما و مويز و کشمش، بنابر احتياط واجب.
مسأله 127ـ هرگاه مويز و كشمش را در غذا بريزند و بجوشد، به طوری که آب به داخل آن نفوذ کند و آب داخلش نیز بجوشد حرام می شود امّا نجس نیست و می توان آنها را جدا کرد و غذا را خورد. ولی در حال سرخ کردن و دم کردن در برنج و امثال آن مانعی ندارد. و در مورد خرما نیز اگر آب آن در غذا وارد شود و بجوشد و مستهلک شود مانعی ندارد. ولی اگر مقدار آن بقدری باشد که بجوشد ولی مستهلک نشود نمی توان آن را خورد.
مسأله 128ـ مشروب الکلى که از جو گرفته مى شود و به آن «آبجو» مى گويند حرام و از جهت نجاست مانند شراب است، ولى آبى که براى خواصّ طبّى از جو مى گيرند و به آن «ماء الشّعير» مى گويند و ابداً مسکر نيست، پاک و حلال است.
مسأله 128ـ مشروب الکلى که از جو گرفته مى شود و به آن «آبجو» مى گويند حرام و از جهت نجاست مانند شراب است، ولى آبى که براى خواصّ طبّى از جو مى گيرند و به آن «ماء الشّعير» مى گويند و ابداً مسکر نيست، پاک و حلال است.
مسأله 129ـ مخمّر آبجو که به آن «لوردوبير» نيز مى گويند و به صورت گردى است که مصرف طبّى دارد نه مسکر است و نه مايع، پاک و حلال است.
مسأله 130ـ عرق شتر نجاستخوار بلکه حيوانات ديگر نجاستخوار نجس است بنابر احتياط واجب.
مسأله 131ـ کسى که از طريق حرام جُنُب شود، خواه به واسطه زنا باشد، يالواط و يا استمناء، عرق او نجس نيست، ولى مادام که بدن يا لباس او عرق دارد با آن نماز نخواند بنابر احتياط واجب.
مسأله 132ـ احتياط مستحبّ آن است که از عرق جُنُب از حرام پرهيز شود و براى رعايت اين احتياط، بهتر است با آب ملايم غسل کند، که به هنگام غسل بدن او عرق نکند، اين در صورتى است که با آب قليل غسل نمايد و اگر با آب کر و مانند آن باشد اشکال ندارد، امّا بعد از پايان غسل يک بار همه بدن را آب بکشد (بنابراحتياط مستحبّ).
مسأله 133ـ نزديکى کردن با همسر در حال عادت ماهيانه يا در حال روزه ماه مبارک رمضان حرام است و اگر عرق کند، احتياط واجب آن است که با آن، معامله عرق جُنُب از حرام کند.
مسأله 134ـ منظور از عرق جُنُب از حرام عرقى است که در آن حال يا بعد از آن، پيش از آن که غسل کند از بدن او بيرون مى آيد.