جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسأله 138ـ هرگاه مى داند يکى از دو ظرف، يا دو لباس که هر دو قابل استفاده اوست نجس شده و نداند کدام است بايد از هر دو اجتناب کند، امّا اگر مثلاً نداند لباس خودش نجس شده، يا لباس شخص بيگانه اى که مورد استفاده او نيست، اجتناب لازم نمى باشد.

مسأله 300ـ هرگاه يکى از اعضاى وضو قبلاً نجس بوده و بعد از وضو شک کند که آن را پيش از وضو آب کشيده يا نه، وضوى او صحيح است، ولى بايد براى نماز آن را آب بکشد و اگر چيزى با آن ملاقات کرده تطهير کند.

مسأله 425ـ هرگاه شک کند که خون، از زخم است يا نه و ظاهر حال او سلامت است، خون استحاضه حساب مى شود، امّا اگر وضع حال او مشکوک باشد که خون از زخم است يا غير آن، احکام استحاضه ندارد.

مسأله 1247ـ اگر مأموم در اثناء نماز شک کند که نيّت اقتدا کرده يا نه، چنانچه در حالى باشد که اطمينان پيدا کند مشغول جماعت است نماز را به جماعت تمام مى کند، ولى اگر اطمينان پيدا نکند بايد نماز را به نيّت فرادى انجام دهد.

مسأله 210ـ هرگاه شک کند که زمين نجس با آفتاب خشک شده يا نه، يا چيزى مانع تابش آفتاب بوده يا نه و يا قبلاً عين نجاست را برطرف کرده است يا نه، آن زمين نجس است.

مسأله 137ـ هرگاه چيزى پاک بوده شک دارد نجس شده است يا نه، پاک است و اگر چيزى قبلاً نجس بوده شک دارد پاک شده يا نه، نجس است.

مسأله 77ـ اگر شک کند که مخرج را پاک کرده، بايد خود را تطهير کند، ولى اگر بعد از نماز شک کند، نمازش صحيح، امّا براى نمازهاى بعد بايد خود را تطهير کند.

مسأله 1684ـ هرگاه شک کند که زکات واجب را پرداخته يا نه، بايد بدهد، هر چند شکّ او مربوط به زکات سالهاى گذشته است.

مسأله 261ـ هرگاه شک کند که موى صورت به اندازه اى است که پوست از لاى آن پيدا است يا نه، بنابر احتياط واجب هر دو را بشويد.

مسأله 855ـ هرگاه پيش از گفتن اقامه شک کند که اذان را گفته يا نه، اذان را بگويد، ولى اگر مشغول اقامه شود و شک کند، اعتنا به شک نکند، ولى اگر در جمله هاى اذان و اقامه شک کند احتياط آن است که برگردد و به جا آورد.

مسأله 1052ـ هرگاه بعد از رکوع يا سجود بداند ذکر واجب را گفته امّا نمى داند با شرايط و بطور صحيح انجام داده يا نه، به شکّ خود اعتنا نکند.

مسأله 1054ـ کسى که نشسته يا خوابيده نماز مى خواند هرگاه موقعى که حمد و تسبيحات مى خواند شک کند سجده يا تشهّد را به جا آورده يانه، بايد اعتنا نکند، امّا اگر پيش از آن که مشغول حمد و تسبيحات شود شک کند بايد به جا آورد.