نيّت نماز آيات در مواردي که حوادث به طور مکرر اتفاق افتاده
مسأله 1289ـ لازم نيست تعيين کند نمازى که مى خواند براى کدام يک از اين حوادث است که رخ داده، همين اندازه که نيّت آنچه بر او واجب است بکند کافى است.
مسأله 1289ـ لازم نيست تعيين کند نمازى که مى خواند براى کدام يک از اين حوادث است که رخ داده، همين اندازه که نيّت آنچه بر او واجب است بکند کافى است.
مسأله 1290ـ در صورتى نماز آيات واجب است که اين امور در همان محل رخ دهد و اگر در شهرها و نقاط ديگر رخ دهد بر او واجب نيست.
مسأله 1291ـ در موقع گرفتن خورشيد يا ماه وقت نماز آيات از موقعى است که شروع به گرفتن کرده و تازمانى که کاملاً باز نشده ادامه دارد، ولى احتياط مستحب آن است قبل از شروع به باز شدن نمازرابخواند.
مسأله 1292ـ هنگامى که زلزله يا صاعقه و مانند آن اتّفاق مى افتد بايد بلافاصله نماز آيات را بخواند و اگر نخواند معصيت کرده و احتياط مستحب آن است که تا آخر عمر هر وقت توانست بخواند.
مسأله 1293ـ اگر بعد از گذشتن وقت بفهمد تمام خورشيد يا ماه گرفته بوده، بايد قضاى نماز آيات را به جا آورد، امّا اگر تمام آن نگرفته باشد قضا واجب نيست.
مسأله 1294ـ اگر به او خبر دهند خورشيد يا ماه گرفته است ولى براى او يقين حاصل نشود و نماز نخواند بعداً معلوم شود که راست گفته اند، اگر تمام خورشيد يا ماه گرفته باشد بايد نماز آيات را بخواند وگرنه واجب نيست.
مسأله 1295ـ اگر از گفته منجّمين و اشخاصى که از اين امور اطّلاع دارند اطمينان پيدا کند که خورشيد يا ماه گرفته، بايد نماز آيات را بخواند و نيز اگر بگويند فلان وقت خورشيد يا ماه مى گيرد و فلان مقدار طول مى کشد و به گفته آنها اطمينان پيدا کند، بايد وقت را رعايت کند.
مسأله 1296ـ اگر در وقتى که نماز روزانه واجب است نماز آيات بر او واجب شود، هرگاه براى هر دو وقت دارد، هر کدام را اوّل بخواند اشکالى ندارد و اگر وقت يکى از آن دو تنگ شود، بايد اوّل آن را بخواند و اگر وقت هر دو تنگ باشد، بايد اوّل نماز روزانه را بخواند.
مسأله 1297ـاگر در وسط نماز روزانه بفهمد که وقت نماز آيات تنگ است و وقت نماز روزانه هم تنگ باشد، بايد نماز روزانه را ادامه دهد بعد نماز آيات را بخواند و اگر وقت نماز روزانه تنگ نيست بايد آن را بشکند اوّل نماز آيات را بخواند، بعد نماز روزانه را و اگر در بين نماز آيات بفهمد وقت نماز روزانه تنگ است بايد نماز آيات را بشکند و مشغول نماز روزانه شود و بعد از آن که نماز را تمام کرد بايد پيش از انجام کارى که نماز را به هم مى زند، بقيّه نماز آيات را از همان جا که رها کرده به جا آورد.
مسأله 1298ـ اگر در حال عادت ماهانه يا نفاس، آفتاب يا ماه بگيرد و تا آخر مدّتى که خورشيد يا ماه بازمى شود از خون حيض و نفاس پاک نشده باشد، نماز آيات بر او واجب نيست و قضا هم ندارد.
مسأله 1299ـ نماز آيات دو رکعت است و هر رکعت پنج رکوع دارد و مى توان آن را دو گونه به جا آورد:1ـ بعد از نيّت، تکبير بگويد و يک حمد و سوره تمام بخواند و به رکوع رود و سر از رکوع بردارد، دوباره يک حمد و يک سوره تمام بخواند، باز به رکوع رود، تا پنج بار اين کار را انجام دهد، بعد از بلند شدن از رکوع پنجم دو سجده نمايد و برخيزد و رکعت دوم را مانند رکعت اوّل به جا آورد و تشهّد بخواند و سلام دهد. 2ـ بعد از نيّت و تکبير و خواندن حمد، آيه هاى يک سوره را پنج قسمت کند و يک قسمت از آن را بخواند و به رکوع رود، بعد سر بردارد و قسمت دوم از همان سوره را (بدون حمد) بخواند و به رکوع رود و همين طور تا پيش از رکوع پنجم سوره را تمام نمايد و بعد به رکوع رود و رکعت دوم را هم به همين صورت به جا آورد، مثلاً سوره «قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ» را به ترتيب زير تقسيم کند: قبل از رکوع اوّل: «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» بگويد و به رکوع رود بعد بايستد و بگويد: «قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ» باز به رکوع رود و سربردارد و بگويد: «اَللّهُ الصَّمَدُ»، باز به رکوع رود و سر بردارد و بگويد: «لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ» و به رکوع رود و سر بردارد و بگويد: «وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ کُفُوَاً اَحَدٌ»، بعد به رکوع رود و بعد از سر برداشتن دو سجده کند و رکعت دوم را نيز مانند رکعت اوّل به جا آورد و در آخر تشهّد بخواند و سلام گويد.
مسأله 1300ـ مانعى ندارد که در نماز آيات رکعت اوّل را مطابق يکى از اين دو روش به جا آورد و رکعت دوم را مطابق روش ديگر.