الکل‌هایی كه ذاتاً قابل شرب نيست يا جنبه سمّى دارد نجس نيست، ولى هرگاه آن را رقيق كنند و مشروب و مسكر باشد نوشيدنش حرام است و بنا بر احتیاط واجب حكم نجس دارد.
درصورتی‌که قبلاً به‌صورت شراب بوده و بعد الکل آن را به صفر رسانده‌اند، حکم شراب ندارد ولی چون شبهه نجاست دارد نوشیدنش اشکال دارد.
مستحب است آب نوشيدنى کاملاً تميز بوده باشد، خوردن آب‌های آلوده كه موجب بيمارى می‌گردد حرام است، آب‌های شست‌وشو نيز شايسته است تميز باشد از آب‌های متعفّن و آلوده تا آنجا كه ممكن است، بايد پرهيز شود.
ظاهرا این استحباب تنها در مورد آب است.
اگر روزه‌دار به‌اندازه‌ای تشنه شود كه طاقت تحمّل آن را ندارد و يا ترس بيمارى و تلف داشته باشد، می‌تواند به‌اندازه ضرورت آب بنوشد، ولى روزه او باطل می‌شود و اگر ماه رمضان باشد بايد بنا بر احتیاط واجب بقيّه روز را امساك كند.
خوردن و نوشیدن از ظرف «طلا» و «نقره» و استعمال آن‌ها حرام است، بلکه استفاده از آن‌ها براى زینت اتاق و یا هر منظور دیگر نیز جایز نیست (بنابراحتیاط واجب).
