معامله مساقات با مرگ صاحب باغ به هم نمىخورد و ورثه او به جاى او هستند، امّا اگر كسى كه تربيت درخت ها به او واگذار شده بميرد در صورتى كه شرط كرده باشند خودش باغدارى كند معامله به هم مىخورد، ولى اگر چنين شرطى نكرده باشند ورثه او جانشين او مىشوند.
درصورتی‌که مقدارى از زراعت به‌دست‌آمده حتّى مثل قصيل (علف) كه می‌توان آن را به حيوانات داد آن مقدار مطابق قرارداد مال هردوی آنهاست و در بقيّه، مزارعه باطل است.
در فرض سؤال، مزارعه به هم نمی‌خورد و ورثه آنها به‌جای آنان خواهند بود، ولى اگر زارع بميرد و شرط كرده باشند كه شخصاً زراعت كند مزارعه به هم مىخورد و اگر زراعت نمايان شده باشد بايد سهم او را به ورثهاش بدهند، ولى ورثه نمی‌توانند صاحب زمين را مجبور كنند كه زراعت در زمين باقى بماند، مگر اينكه چيدن آن موجب ضرر و زيان آنها شود.
عمل او طبق فتواى مرجع تقليدش درست بوده است و نيازى به قضا نيست.
هرگاه كسى مدّتى اعمال خود را بدون تقليد انجام داده، سپس تقليد كند، اگر اعمال سابق، مطابق فتواى اين مجتهد باشد صحيح است وگرنه نظر مرجع خود را درباره آن سؤال کرده و مطابق آن عمل می‌کند.
در این‌گونه موارد طرفين با يكديگر مصالحه كنند.
باید مال را نزد خود نگهداری کند تا از بازگشت صاحب آن ناامید شود، آنگاه می‌تواند به فقرا بدهد.
هرگاه امانت‌دار بميرد، يا ديوانه شود، وارث يا ولی او بايد هر چه زودتر به صاحب‌مال اطّلاع دهد، يا امانت را به او برساند.
اين کار جايز نيست، حاکم شرع بايد مجرم را با قيد کفالت وثيقه مطمئن از زندان آزاد کند تا اولياي دم تصميم خود را بگيرند.
در حال حاضر شما مكلّف به‌روزه نيستيد و احتياط واجب آن است كه اگر قدرت داريد براى هرروز به‌اندازه یک مدّ طعام (۷۵۰. گرم گندم) به شخص نيازمندى بدهيد. همچنين براى ايّام گذشته كه روزه نگرفته‌اید و تا سال بعد هم توانايى بر روزه نداشته‌اید.
در فرض سؤال اگر توبه نماید، مناسب است شوهر نیز او را ببخشد و به زندگی خود ادامه بدهند ولی چنانچه توبه نكند و بر عمل خود باقى باشد بهتر است شوهر او را طلاق دهد، امّا مهرش را بايد بدهد و اگر مشهور به زنا شود احتياط واجب طلاق دادن اوست.
