در نيّت، گذراندن از ذهن لازم نيست. اگر انگيزه او از آمدن به مکه و احرام نيابت بوده، عمل را به‌عنوان نيابت انجام مى‌دهد، ولى اگر از اوّل مردّد بوده به چه قصدى حج بجا آورد، مى‌تواند به نيّت اجمالى (يعنى همان نيّت موقع احرام) عمل خود را به اتمام برساند، ولى براى نيابت كفايت نمى‌كند.
كسانى كه منزلشان از ميقات به مکه نزدیک‌تر است، محل احرام آنآن‌همان «منزل خودشان» است؛ ولى جايز بلكه بهتر است كه آن‌ها هم به يكى از میقات‌های پنج‌گانه معروف رفته و ازآنجا محرم شوند.
«جعرانه» محلی است در انتهاى حرم بين طائف و مکه، كه بنا بر احتياط واجب اهل مکه براى عمره مفرده بايد ازآنجا احرام ببندند. همچنين كسانى كه مدّت دو سال در مکه اقامت كرده‌اند و به‌طورکلی يكى از میقات‌های عمره مفرده است.
احرام از جدّه كافى نيست، ولى چون شخص مزبور جاهل بوده، عملش صحيح است.
اگر بازگشت به ميقات ممكن نيست، بايد از أدنى الحل (مانند تنعيم) محرم شود؛ مگر این‌که ترك احرام از ميقات بدون عذر باشد، كه در اين صورت نمى‌تواند حج بجا آورد. هرچند احتياط مستحب آن است كه از ادنى الحل يا هر جا كه مى‌تواند محرم شود و اعمال حج را بجا آورد و سال آينده دوباره به حج برود.
نمى‌تواند از احرام خارج شود. حتّى اگر لباس احرام را از تن بيرون كند و لباس دوخته بپوشد و قصد بيرون آمدن از احرام كند، احرامش به هم نمى‌خورد و آنچه به سبب احرام بر او حرام شده حلال نمى‌شود و اگر كارى كند كه موجب كفّاره است، بايد كفّاره بدهد و راه خروج از احرام فقط انجام عمره يا حج است كه نيّت آن را كرده است.
