عدم فوریّت قضای اعتکاف
آیا به جا آوردن قضای اعتکاف، واجب فوری می باشد؟
قضاى اعتكاف، واجب فورى نيست؛ هر چند انجام آن در اوّلين فرصت مطابق احتياط است.
قضاى اعتكاف، واجب فورى نيست؛ هر چند انجام آن در اوّلين فرصت مطابق احتياط است.
وقت غسل جمعه از اذان صبح روز جمعه است تا ظهر، اگر در این زمان انجام نشود میتوان در روز شنبه (بهقصد قضا) يا در روز پنجشنبه (عصر پنجشنبه یا بعد از غروب آفتاب درصورتیکه احتمال قابلتوجهي بدهد روز جمعه موفق به غسل کردن نمیشود) آن را بجا آورد؛ البته شب جمعه يا بعد از اذان ظهر روز جمعه تا روز شنبه نيز میتوان غسل جمعه را به نيت ما في الذمه بجا آورد.
در فرض سؤال، غسل کردن استحبابی ندارد.
می توان به قصد رجاء و ثواب غسل انجام داد.
در صورت ادامه عذر تا رمضان آینده تبدیل به فدیه میشود ولی اگر روزه برای خودش ضرر ندارد و فقط برای شیرخوار ضرر دارد قضا ساقط نمیشود.
اگر کسى روزه ماه رمضان را در وقت آن نگیرد، یا آن را باطل کند، باید بعد از ماه رمضان قضاى آن را بجا آورد، هرچند لازم نیست قضاى روزه را فوراً بجا آورد، ولى بنا بر احتیاط واجب باید تا رمضان سال بعد، انجام دهد و اگر تا ماه رمضان سال بعد بهجا آورده نشود باید کفارهی تأخیر نیز بدهد.
روزههايى كه به خاطر مسافرت يا بيمارى و مانند آن ترك شده، بايد قضا كند.
کسي که چندروزه از او قضا شده و شماره آنها را نمیداند، مثلاً نمیداند دو تا بوده يا سه تا کافي است مقدار کمتر را انجام دهد و اضافه بر آن واجب نيست، هرچند احتياط مستحب است، اما اگر قبلاً شماره آنها را میدانسته، ولي بهواسطه سهلانگاری فراموش کرده، احتياط واجب آن است که مقدار بيشتر را انجام دهد.
اگر از چند ماه رمضان روزه قضا بر ذمّه دارد قضاى هرکدام را اوّل بگيرد مانعى ندارد، ولى اگر وقت براى قضاى رمضان آخر تنگشده باشد بايد بنا بر احتياط واجب اوّل قضاى رمضان آخر را بگيرد.
كسى كه بهواسطه بيمارى يا حيض و نفاس روزه ماه رمضان را نگيرد و پيش از پايان ماه رمضان از دنيا برود لازم نيست روزههايى را كه نگرفته براى او قضا نمايند.
هرگاه بهواسطه بيمارى، روزه ماه رمضان را نگيرد و بيمارى او تا ماه رمضان سال بعد طولانى شود، قضاى روزههايى را كه نگرفته واجب نيست، فقط بايد براى هرروز يك مد (تقریباً 750 گرم) گندم يا جو و مانند آن به فقير بدهد، ولى اگر بهواسطه عذر ديگرى (مثلاً به خاطر مسافرت) روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقى بماند احتياط واجب آن است كه روزههايى را كه نگرفته بعد از ماه رمضان قضا كند و براى هرروز يك مد طعام به فقير دهد، همچنين اگر ترك روزه به خاطر بيمارى بوده، بعد بيمارى رفع شده و عذر ديگرى مانند مسافرت پیشآمده است.
هرگاه روزه ماه رمضان را عمداً یا بهواسطه عذرى نگيرد و تا رمضان آينده عمداً قضاى آن را بجا نياورد درحالیکه عذرش برطرف شده، بايد بعداً روزه را قضا كند و براى هرروز يك مد طعام كفّاره بدهد، همچنين اگر در قضاى روزه كوتاهى كند تا وقت تنگ شود و در تنگى وقت عذرى پيدا كند، بايد بعداً هم قضا بهجا آورد و هم كفّاره دهد، امّا اگر كوتاهى نكرده و اتفاقاً در تنگى وقت عذرى پیداشده فقط قضا لازم است.