كسى كه وظيفهاش تيمّم است اگر يقين داشته باشد يا احتمال دهد كه تا آخر وقت عذرش باقى مىماند مىتواند در اوّل وقت با تيمّم نماز بخواند، ولى اگر يقين داشته باشد كه تا آخر وقت عذر او برطرف مىشود بنابر احتياط واجب بايد صبر كند.
كسى كه مىداند مقدار كمى وقت دارد امّا مىترسد اگر سراغ وضو يا غسل برود به نماز نرسد بايد تيمّم كند.
باید به جاى وضو یا غسل، تیمّم کند.
باید نخست بدن و لباس را آب بکشد، بعد تیمّم کند و نماز بخواند، امّا اگر چیزى که بر آن تیمّم کند ندارد باید آب را به مصرف وضو یا غسل برساند و با بدن یا لباس نجس نماز بخواند.
باید تیمّم کند و آب را نگه دارد، همچنین اگر انسان غیر مسلمانى جان او در خطر باشد باید آب را به او بدهد و تیمّم نماید، درباره حیوان نیز همین حکم جارى است.
در تمام اين موارد بايد تيمّم كند، ولى اگر مثلًا آب گرم براى او ضرر ندارد بايد با آب گرم وضو بگيرد يا غسل كند و لازم نيست يقين به ضرر داشته باشد همين اندازه كه خوف ضرر داشته باشد كافى است كه وضو نگيرد و تيمّم كند.
هرگاه آب در چاه باشد و بواسطه عدم توانايى يا نداشتن وسيله، دسترسى به آب ندارد، بايد تيمّم كند و همچنين اگر مشقّت فوق العاده داشته باشد كه عادتاً مردم آن را تحمّل نمىكنند.
بهتر است تا آنجا كه امكان دارد چيزى كه بر آن تيمّم مىكند گردى داشته باشد كه بر دست بماند و بعد از زدن دست بر آن، مستحب است دست را بتكاند كه گرد و خاك اضافى آن بريزد.
تيمّم بر ديوار گلى صحيح است
احتياط مستحب آن است كه با وجود زمين يا خاك خشك بر زمين يا خاك نمناك تيمّم نكند.
اگر بعد از فراغت از تيمّم اگر شك كند كه درست انجام داده يا نه، اعتنا نكند ولی اگر در اثنا شك كند احتياط واجب آن است كه برگردد و قسمت مشكوك را دوباره انجام دهد.
هرگاه فقط به مقدار وضو يا غسل آب دارد و مىداند اگر آن را بريزد آب پيدا نمىكند، چنانچه وقت نماز داخل شده باشد ريختن آن حرام است و احتياط واجب آن است كه پيش از وقت نماز هم اين كار را نكند، همچنين اگر احتمال عقلايى مىدهد كه اگر آب را بريزد آب ديگرى به دستش نمىرسد احتياط واجب آن است كه آب را نگهدارد و در تمام اين صورتها اگر آب را بريزد كار خلافى كرده امّا نماز او با تيمّم صحيح است.
