جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

شناختن شریک‌ها در عقد مشارکت ضرورتى ندارد، همین اندازه کافى است که شریک‌ها معیّن و معلوم و مثلاً نامشان در دفاتر ثبت‌شده باشد.

نگاه كردن به زن یا مرد نامحرم براى شناختن به‌منظور شهادت دادن در دادگاه و امور مهم و لازمى ‏از اين قبيل جايز است.

در هر دو صورت مانعی ندارد،البته احتیاط آن است که واجب النفقه نباشد.‌

«مجتهد» و «اعلم» را از سه‌راه مى‏توان شناخت:‌ اوّل: اين‏كه خود انسان اهل علم باشد و بتواند مجتهد و اعلم را بشناسد.‌ دوم: اين‏كه دو نفر عادل از اهل علم به او خبر دهند، به‌شرط اين‏كه دو نفر عالم ديگر برخلاف گفته آن‌ها شهادت ندهند.‌ سوم: اين‏كه آن‌چنان در ميان اهل علم و محافل علمى مشهور باشد كه انسان يقين پيدا كند او اعلم است.‌ اعلم کسی است که در استخراج احکام شرعی از ادلّه شرعیّه داناتر باشد.‌

هرگاه شناختن «اعلم» به‌طورقطع ممكن نشود، احتياط واجب آن است از كسى تقليد كند، كه گمان به اعلم بودن او دارد‌

علماى معروف هر محل معمولاً اهل خبره هستند.‌

درصورتی‌که آن فرد ثقه و مورد اعتماد باشد و از اهل خبره پرسش کند، می‌توان به حرف او اعتماد کرد.‌

منظور از اهل خبره، علماى درجه‌دو و سه حوزه‌های علمیّه و شهرهاست که با مبانى فقهى آشنایى دارند.‌

صرف اسم و دیدن تصویر درصورتی‌که نتواند تطبیق کند شناخت محسوب نمی‌شود (شناخت این است که بگوید فلانی را می‌شناسم مثلاً اگر تصویر او را ببیند بگوید فلانی است.)