هرگاه در بين نماز بفهمد كه قسمتى را كه بايد بپوشاند پيداست بايد فوراً آن را بپوشاند، به‌شرط اينكه كارى كه صورت نماز را بر هم مىزند به‌جا نياورد و چنانچه پوشاندن آن زياد طول بكشد احتياط واجب آن است خود را بپوشاند و نماز را تمام كند و دوباره بخواند.
اگر سلام نماز را فراموش كند و هنگامى يادش بيايد كه صورت نماز به‌هم‌خورده، سلام لازم نيست و نمازش صحيح است و اگر هنگامى يادش بيايد كه صورت نماز به هم نخورده و كارى كه عمداً و سهواً نماز را باطل مىكند (مانند پشت به قبله كردن) انجام نداده است، بايد سلام را بگويد و نمازش صحيح است، امّا اگر کاری كه عمداً و سهواً نماز را باطل مىكند انجام داده است باید نماز را اعاده کند.
موالات يعنى در میان كارهاى نماز، مانند ركوع و سجود و تشهد، آن‌قدر فاصله نيندازد كه از صورت نماز خارج شود، رعایت موالات واجب است وگرنه نماز باطل است خواه عمداً باشد يا از روى سهو.
اگر در میان حرف‌ها يا كلمات قرائت، يا كلمات ذكر و تشهد سهواً فاصله بيندازد كه صورت قرائت و كلمات از بين برود ولى صورت نماز از بين نرود بايد برگردد و به‌طور صحيح بخواند، مگر آنكه وارد ركن بعد شده باشد كه نمازش صحيح است و بازگشت ندارد.
