هرگاه كلمات اذان و اقامه را بدون ترتيب بگويد، مثلاً «اشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدَاً رَسُولُ الله» را قبل از «اشْهَدُ انْ لا اله الا الله» بگويد، بايد برگردد و ترتيب را رعايت كند.
این کار جایز نیست.
«لا اله الا الله الحَلِیمُ الکرِیمُ» یعنی: نیست خدائی سزاوار پرستش مگر خدای یکتای بی‌همتایی که صاحب حلم و کرم است. «لا اله الا الله العَلِی العَظِیمُ» یعنی: نیست خدائی سزاوار پرستش، مگر خدای یکتای بی‌همتایی که بلندمرتبه و بزرگ است. «سبحان‌الله رَبِّ السَّمواتِ السَّبْعِ، وَرَبِّ الاَرَضِینَ السَّبْعِ» یعنی: پاک و منزّه است خداوندی که پروردگار هفت‌آسمان و پروردگار هفت زمین است. «وَما فِیهِنَّ وَما بَینَهُنَّ، وَرَبِّ العَرْشِ العَظِیمِ» یعنی: پروردگار هر چیزی است که در آسمان‌ها و زمین‌ها و مابین آن‌هاست و پروردگار عرش بزرگ است. «وَالحَمْدُ رَبِّ العالَمِینَ» یعنی: حمد و ثنا مخصوص خداوندی است که پرورش‌دهنده تمام موجودات است.
چنانچه نداند صدايى را كه می‌شنود صداى اذان است يا صداى ديگر، بايد نماز را تمام بخواند، امّا اگر بفهمد صداى اذان است ولى كلمات آن قابل‌تشخیص نباشد احتياط جمع است.
اولویت با صحیح خواندن است و اگر نمی‌تواند به اخفات بخواند.
اگر به‌قصد ذکر مطلق گفته باشد اشکالی ندارد و بر این کار مداومت نکند.
اگر در میان حرف‌ها يا كلمات قرائت، يا كلمات ذكر و تشهد سهواً فاصله بيندازد كه صورت قرائت و كلمات از بين برود ولى صورت نماز از بين نرود بايد برگردد و به‌طور صحيح بخواند، مگر آنكه وارد ركن بعد شده باشد كه نمازش صحيح است و بازگشت ندارد.
