جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر گمان مى كرد آب از خود اوست و بعد از وضو معلوم شد مال ديگرى است، وضوى او صحيح است و بايد قيمت آن را به صاحبش بدهد.

هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند يا گمان داشته باشد كه اگر نماز را تأخير بيندازد حائض مى شود، بايد فوراً نماز را بخواند.

اگر مرد با زن حائض زنا كند، يا با زن حائض بيگانه اى به گمان اين كه همسر خود اوست نزديكى نمايد، احتياط مستحب آن است كه كفّاره دهد.

بنا بر احتیاط واجب این نمازها را به‌تدریج قضا کند.

احتیاطاً قضا کند.

در چند صورت می‌تواند مشغول به نماز شود: 1. يقين به داخل شدن وقت پيدا كند یا اگر گمان قوى به دخول وقت از راه‌های ديگر پيدا كند نيز كفايت مى‏كند، خواه از روى ساعت صحيح باشد يا غیر آن.2. يك شخص عادل خبر از ورود وقت دهد. (فرقی بین زن و مرد نیست).3. اذان شخص وقت‏شناس و مورداطمینان نيز كافى است.

چنانچه گمان قوى داشته باشند به داخل شدن وقت مى‏توانند مشغول نماز شوند و هرگاه گمان قوی حاصل نشد، به همان مقداری که می‌توانند در هر وقتی‌که شد بخوانند.

احتياط مستحب آن است كه قضاى آن را به‌جا آورد.

قبله‌نماهای معمولى درصورتی‌که سالم باشد از وسايل خوب براى شناخت قبله است و گمان حاصل از آن كمتر از گمان از راه‌های ديگر نيست، بلكه غالباً دقيق‏تر است.

اگر به نيت «زيد» اقتدا کرده نماز باطل است و احتیاط آن است که نماز را تمام کرده و اعاده کند؛ ولي چنانچه به نيت امام جماعت حاضر اقتدا کرده ولي گمان می‌کرده «زيد» است سپس معلوم شده «عمرو» است، نماز او صحيح است.

در اموری که حکم شک و گمان یکی است طبق حکم عمل می‌شود اما در موارد دیگر تابع آخرین حالت است.

در نمازهاى مستحبی بنا بر احتياط واجب بايد به ظن و گمان خود عمل كند تا آنجا كه نماز را باطل نمی‌کند، مثلاً اگر گمانش به دو ركعت می‌رود بنا بر آن بگذارد و اگر گمانش به سه ركعت می‌رود بايد بنا بر همان دو بگذارد.