درصورتی‌که در لحظه ریختن آب با نیت وضو آب به این قسمت‌ها رسیده وضو صحیح است.
مسح با نوک انگشتان اشکال دارد؛ اما با بند اول انگشت اشکال ندارد.
منظور آن است که اگر از روی یکی از انگشان پا به غیراز انگشت کوچک تا برآمدگی پا هر چند با یکی از انگشتان دست مسح شود کافی است.
كسى كه در كف دست و انگشت هایش جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روى آن كشيده، مى تواند مسح سر و پا را با همان رطوبت انجام دهد و اگر كافى نباشد، از جاهاى ديگر وضو رطوبت مى گيرد.و اگر در موقع وضو دست تر روی جبیره نکشیده و یا رطوبت اعضای دیگر برای مسح کفایت نمی‌کند احتیاط آن است که هم با ذراع و هم با دست دیگر مسح را انجام دهد.
در وضو انگشتان دست بايد از لاک پاک شود، ولي در انگشتان پا اگر يک انگشت خالي از لاک باشد (غير از انگشت کوچک) و بر روي آن مسح بکشند صحيح است.
در غسل بايد تمام موانع برطرف شود و غسل با لاک صحیح نیست.
كسى كه در غیر ركعت اول به امام اقتدا کرده و از امام عقب مانده، وقتى امام تشهّد را مى خواند احتياط واجب آن است كه زانوها را از زمين بلند كند و انگشتان دست و سينه پا را بر زمين بگذارد و بنابراحتیاط مستحب همراه او تشهّد بخواند، يا ذكر بگويد و اگر در تشهّد آخر است بنابر احتیاط واجب صبر كند تا امام سلام نماز را بگويد و بعد برخيزد و ادامه دهد.
در مورد کف دست، ملاک استیعاب عرفی است یعنی اینکه مردم بگویند دستش را بر روی زمین گذاشته است هرچند تمام آن با زمین تماس نداشته باشد. لذا لازم است انگشتان را نیز در سجده بر زمین بگذارند و اگر عمداً بر روی زمین نگذارد، نماز اشکال دارد.
بنا بر احتياط واجب بايد هنگام سجده سر دو انگشت بزرگ‌پاها بر زمين باشد و انگشت‌های ديگر كافى نيست، حتّى اگر ناخن انگشت بزرگ‌پا طورى بلند باشد كه سرانگشت به زمين نرسد اشكال دارد، البته بودن بقیه‌ی انگشتان همراه با آن دو انگشت بر روی زمین اشکالی ندارد.
