جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

انسان بايد هميشه به خداوند قادر مهربان اميدوار باشد و آنچه را او دستور داده از نماز و روزه و حجاب و ساير وظايف دينى انجام دهد و از رحمت واسعه او مأيوس نباشد، كه ناامیدی از گناهان كبيره است؛ و هیچ‌کس حق ندارد به بهانه افسردگى وظايف شرعى خود را ترك كند; مگر اينكه براثر افسردگى عقل و هوش خود را از دست بدهد.

درصورتی‌که از ابتدای بلوغ اسلام را قبول نکرده قضای نمازها و تکالیف سابق واجب نیست.

در فرض سؤال قضا ندارد.

اگر پسر بزرگ‌تر می‌تواند نماز و روزه‌هایی که به‌واسطه عذر فوت‌شده است را تدریجاً قضا کند انجام این کار لازم است اما درصورتی‌که قادر بر انجام عبادت مضاعف بر واجبات خود نیست و حتی قادر بر استیجار نیز نیست ساقط می‌شود و بر کسی واجب نیست.

ملاك انجام عبادات و تكاليف شرعى ازنظر قرآن و روايات رسيدن به «بلوغ شرعى» است.

کسی که نخواهد تقلید کند می‌تواند عمل به احتياط كند، يعنى در اعمال خود طورى رفتار نمايد كه يقين كند تكليف خود را انجام داده است، مثلاً اگر بعضى از مجتهدين كارى را حرام و بعضى مباح مى‏دانند آن را ترك كند و يا اگر بعضى، آن را مستحب و بعضى واجب مى‏دانند آن را حتماً به‌جا آورد، ولى چون عمل به احتياط مشكل است و احتياج به‏ اطلاعات نسبتاً وسيعى از مسائل فقهى دارد، راه براى توده مردم غالباً همان مراجعه به مجتهدين و تقليد از آن‌هاست.‌

درصورتی‌که به‌اندازه کافى شعور و تمییز داشته باشند که بتوانند عبادات را انجام دهند، مکلّف به تکالیف شرعیّه هستند.‌