مشروط کردن ضمانت به عدم پرداخت مديون اصلى
بهموجب مادّه 698 قانون مدنى (كه برگرفته از فقه امامیه است) بعدازاین كه ضمان بهطور صحيح واقع شد، ذمّه مضمون عنه برى و ذمه ضامن نسبت به مضمون له مشغول مىشود. درصورتیکه در مادّه 723 همان قانون آمده: «ممكن است كسى در ضمن عقد لازمى به تأديه دين ديگرى ملتزم شود در اين صورت تعليق به التزام مبطل نيست مثلاینکه كسى التزام خود را به تأديه دين مديون معلق به عدم تأديه او نمايد» آيا مادّه اخير در مقام ايجاد عقد ديگرى مانند ماهیت ضم ذمه به ذمه مىباشد يا در مقام بيان يكى از اقسام ضمان است؟ همچنين در مادّه 699 همان قانون، تعليق در ضمان مبطل عقد دانسته شده، ولى در ذيل ماده آمده: «ولى التزام به تأديه ممكن است معلق باشد» چه تفاوتى بين اين دو وجود دارد؟ خلاصه اینکه آيا ضامن میتواند ضمانت و پرداخت دين ضامن را مشروط به عدم پرداخت مديون اصلى نمايد و برفرض مثبت بودن جواب آيا چنين عقدى از اقسام ضمان است يا عقد مستقلى مىباشد؟
هر دو نوع ضمان صحيح است و جزء شعب عقد ضمان محسوب مىشود.