صحت ضمان بهصورت پشتيبانى ضامن از مضمون عنه
مشهور فقها ماهیت ضمان را نقل ذمّه به ذمّه مىدانند؛ يعنى پس از انعقاد ضمان، مديون اصلى برى الذمه شده و ذمه ضامن به مقدار دين مشغول مىشود. درصورتیکه آنچه در عرف تجارى امروز عمل مىشود پشتيبانى ضامن از مضمون عنه است. به اين معنا كه بعد از ضمان كماكان مديون اصلى بدهكار است و در صورت عدم امكان وصول از او، طلبكار حقّ مراجعه به ضامن را دارد. لطفاً بفرماييد: آيا چنين قراردادى صحيح است؟ برفرض صحت، عقد جديدى است يا نوعى از عقد ضمان مىباشد؟
هر دو نوع ضمان صحيح است و عقد ضمان محسوب مىشود و در حاشيه عروة الوثقى شرح آن را نوشتهايم و جمعى از فقهاى معاصرين در اين مسئله با آنچه گفته شد موافقاند.