منظور از ضرر در فقه
آیا در فقه، ضرری که در عرف بهعنوان ضرر قابلتوجه شناختهشده، حرام است یا ضرری که طبق عقل و واقعیت باشد یا هر دو؟
آنچه عرفا ضرر محسوب شود حرام است.
آنچه عرفا ضرر محسوب شود حرام است.
باید توجّه داشته باشید که در عصر پیامبر اکرم (صلیالله علیه وآله)، یا ائمّه هدى (علیهمالسلام) سکّههایی وجود داشته که «لا آلِ الا الله» و «محمد رسولالله» بر آن منقوش بوده و مردم همه روز به آن دست میزدند. وجود چنین تمبرها یا سکّههایی سبب ترویج اسلام و قرآن است. منتها مردم وظیفهدارند که بدون وضو دست بر آن نزنند. ما وظیفهداریم از این طریق شعائر اسلام را تبلیغ کنیم، مردم هم وظیفه خاص خود را دارند.
اگر در محلی نوشتهشده که باعث هتک احترام این نام مقدّس نمیشود اشکالى ندارد و درهرحال باید مراقبت کرد که دست بیوضو بر آن نگذارند و آن را نجس نکنند.
درصورتیکه زحمت زیادی نداشته باشد باید آنها را بردارید.
در روایات آمده است که همه روز به عیادت مریض نروید بلکه یک روز در میان باشد و اگر بیمارى طولانى شود، عیادت پیدرپی لزومى ندارد (مگر آن مقدار که باعث شادى بیمار یا پیشرفت بهبودى او گردد) و درباره تفاوت ایام هفته در مسئله عیادت، روایت معتبرى نیافتیم.
اگر چارهای ندارند میتوانند به مقدار ضرورت استفاده کنند و آن را به ذمه بگیرند و هر وقت توانایی داشتند به صاحبش برسانند و اگر به صاحبش دسترسی ندارند به نیت او به فقرا صدقه دهند.
درصورتیکه در معرض اتهام قرار گیرد اشکال ندارد که موقتاً رفتوآمد را ترک کند ولی سعی کنید با اینگونه امور رابطه خود را با اقوام ترک ننمایید.
در فرض سؤال، مرتد محسوب میشود و رفتوآمد با او جایز نیست.
بوسیدن لب در غیر همسر اشکال دارد.
در فرض سؤال، اشکالی ندارد ولی در صورت امکان اگر زنها و مردها از هم جدا باشند بهتر است.
در موقع خواب، روح جدایى نسبى پیدا میکند و در موقع مرگ رابطه آن بهکلی قطع میشود و با توجّه به اینکه خوابها و رؤیاها بسیار متفاوت است، دیدن دیگرى را در خواب دلیل بر ملاقات با روح او نیست.