جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نذر در فرض مذکور منعقد نمی شود.‌

صيغه عقد بايد صحيح خوانده شود و اگر طورى غلط بخوانند كه معنى آن را عوض كند عقد باطل ‏است، امّا اگر معنى عوض نشود اشكالى ندارد.

اگر احتمال غلط بودن آن را نمى‌داده، نمازش صحيح بوده است؛ ولى براى نمازهاى روزانه آينده اشتباهاتش را اصلاح كند.

نذر نتیجه آن است که بگوید اگر مثلا گوسفندم بچه آورد بچه اش نذر باشد که چنین نذری اشکال دارد و معمول نیست.‌

براى صحيح بودن قرائت، دقّت‌های علماى تجويد شرط نيست؛ همين اندازه كه در عرف عرب بگويند كلمات را صحيح ادا مى‌كند كافى است.

در مورد روزه هم همینطور است و در صورتی که واقعا این حکم که مسافر در سفر نباید روزه بگیرد و نمازش شکسته است را نشنیده بود، روزه ای که در سفر گرفته صحیح است.‌

اگر از قرائت صحيح معذور است، نيابت و احرام او بنا بر احتياط باطل است و اگر معذور نيست صحيح است، به‌شرط آن‌كه قرائت خود را درست كند؛ يعنى درصورتی‌که بتواند در خلال اين مدّت تا موقع نماز طواف، نمازش را كامل كند اجير شدن او مانعى ندارد.

اگر در آن‌وقت محدود وسیله دیگری برای تیمم نداشته، روزه‌اش صحیح است.‌

درصورتی‌که زائر نتواند اين عبارات را به عربى صحيح ادا كند، بايد آن را ياد بگيرد و اگر نتواند، يا وقت نباشد، كافى است ديگرى شمرده شمرده براى او بخواند و او تكرار نمايد و چنانچه قادر بر تلفّظ صحيح نباشد، احتياط آن است آنچه را مى‌تواند بخواند و ترجمه آن را نيز بگويد.

اگر كسى نمى‌داند كه قرائت نمازش درست نيست و در نادانى خود معذور باشد، نمازش صحيح است و اعاده ندارد؛ امّا اگر مقصّر بوده، لازم است پس از درست كردن قرائت، نمازش را اعاده كند؛ وگرنه معصيت كرده است.

در این‌گونه مسائل بايد به تلفّظ اهل لسان توجّه كرد؛ و ازآنجاکه اهل لسان فتحه را به صورتی كه گروه دوّم معتقدند نمى‌گويند، احتياط آن است كه از آن پرهيز شود؛ و آنچه از اهل لسان بارها شنيده‌ايم اين است كه فتحه را كمى مايل به كسره ادا مى‌كنند و همين صحيح است.

هیچ‌کدام از این‌ها معیار نیست؛ معیار اعلم بودن آن مرجع است که راه‌های تشخیص آن در رساله ذکرشده است.‌