جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر اجزاء آن قابل‌استفاده باشد آن را خرد کنند و بفروشند.

وکیل باید طبق فتوای مرجع خودش عمل کند.

در فرض سؤال باید از شوهرش جدا شود و نیازی به طلاق نیست.

از زمان مسیحی شدن زن، مرد به‌اندازه عده وفات صبر می‌کند و اگر توبه نکرد از او جدا می‌شود.

زنى كه عقد دائم شده بنابر احتياط واجب نبايد بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود يا كارى در خارج خانه انتخاب كند (خواه اجازه لفظى باشد و يا از قرائن معلوم شود كه او راضى است) و جایز نیست بدون عذر شرعى از نزديكى كردن او جلوگيرى نماید. بر شوهر نيز واجب است كه غذا و لباس و منزل و لوازم ديگر را مطابق معمول (متعارف) براى او تهيّه كند (حتّى هزينه طبيب و دارو مانند آن) و اگر تهيّه نكند بنابر احتياط بدهكار او خواهد بود، خواه توانايى داشته باشد يا نه.

زن وظيفه ندارد خدمت خانه را انجام دهد و غذا تهيّه كند و نظافت و مانند آن را انجام‏ دهد، مگر به ميل خود و اگر مرد او را مجبور بر اين كارها نمايد زن می‌تواند حق‌الزحمه خود را در برابر اين كارها از او بگيرد.

هرگاه زن هزینه‌های لازم را از مرد مطالبه نماید و شوهر به‌صورت متعارف پرداخت نمی‌کند، می‌تواند هرروز به‌اندازه خرجى آن روز بدون اجازه از مال او بردارد و احتياط واجب آن است كه اين كار با اجازه حاكم شرع باشد و اگر مجبور شود كه خودش معاش خود را تهيّه كند در موقعى كه مشغول كار است اطاعت شوهر بر مواجب نيست.

مرد حق ندارد زن دائمى ‏خود را طورى ترك كند كه نه مانند زن‏ شوهردار باشد نه بى‏شوهر، ولى واجب نيست هر چهار شب یک‌شب نزد او بماند، ولى اگر همسرهاى متعدد دارد بايد در ميان آن‌ها از اين جهات با عدالت رفتار نمايد كه شرح آن در کتاب‌های مفصّل فقهى آمده است.

مرد وظیفه دارد شرعاً نفقه همسر را بپردازد و بهتر است با زبان خوش و با مهربانی و ملایمت وی را نصیحت نمایید.

در فرض سؤال قول مدّعی عقد موقّت مقدّم است و شخصی که مدّعی عقد دائم است باید شاهد و دلیل برای عقد دائم بیاورد و قسم برای ادّعای او کافی نیست و شخصی که ادّعای عقد موقّت دارد می‌تواند قسم یاد نماید و حرف خود را ثابت نماید. ما در مسئله اختلاف در عقد دائم و موقّت، به سراغ الفاظ نمی‌رویم، معتقدیم تفاوت این دو عقد از قبیل اقل و اکثر است، قدر متیقّن که اقل است را می‌گیریم و اکثر را رها می‌کنیم و مسئله انقلاب عقد موقّت به دائم را در فرض ترک ذکر مدّت قبول نداریم، قانون «العقود تابعة للقصود» را همه‌جا حاکم می‌دانیم، هرچند احتیاط آن است که در پایان مدّت صیغه طلاق نیز جاری شود.

چنانچه زن از زمان متعه اطلاعی ندارد و به او وکالت به هنگام اجرای صیغه نسبت به هر زمان نداده است متعه باطل بوده است و اگر نزدیکی کرده‌اند باید به‌اندازه عدّه صبر نموده، سپس با مرد دیگری صیغه عقد بخواند.

در فرض سؤال می‌توانید فسخ کنید.