زن وظيفه ندارد خدمت خانه را انجام دهد و غذا تهيّه كند و نظافت و مانند آن را انجام دهد، مگر به ميل خود و اگر مرد او را مجبور بر اين كارها نمايد زن می‌تواند حق‌الزحمه خود را در برابر اين كارها از او بگيرد.
اشکالی ندارد هرچند بهتر ترک آن است.
حضانت حکم و وظیفه است و باید مطابق وظیفه عمل کند.
گاهى (مثل زمان ما) شرایط ایجاب می‌کند قیود و شرایطى براى آن قائل شوند و عقدنامه‌ای تنظیم شود که افراد هوس‌باز از آن سوءاستفاده نکنند.
حکومت اسلامى و مسلمانان نسبت به گناهان پنهانى افراد وظیفه‌اى ندارند، ولى بدون شک نسبت به گناهانى که به‌طور علنى و آشکار، در سطح جامعه انجام می‌شود وظیفه نهى از منکر دارند و الا جایى براى انجام این وظیفه مهم باقى نمى‌ماند. البتّه با این تفاوت که مردم باید به نهى از منکر زبانى اکتفا کنند؛ و از هرگونه برخورد فیزیکى اجتناب ورزند، ولى حکومت می‌تواند وارد این مرحله نیز شود؛ و در مورد کنیزها اساساً میزان پوشش آنها نسبت به زنان آزاد ازنظر اسلام متفاوت بوده است.
هرگاه زن هزینه‌های لازم را از مرد مطالبه نماید و شوهر به‌صورت متعارف پرداخت نمی‌کند، می‌تواند هرروز به‌اندازه خرجى آن روز بدون اجازه از مال او بردارد و احتياط واجب آن است كه اين كار با اجازه حاكم شرع باشد و اگر مجبور شود كه خودش معاش خود را تهيّه كند در موقعى كه مشغول كار است اطاعت شوهر بر مواجب نيست.
احتیاط آن است که به تعداد آیات سجده که یقین دارد قرائت کرده است سجده بجا بیاورد.
از نظر شرعی مادر چنین وظیفه ای ندارد اما در صورتیکه عادت و رسم محیط بر این است که این خدمات را انجام دهد بهتر این است که در وظیفه خود کوتاهی ننماید؛ البته در صورتی که فرزند نیاز داشته باشد و خودش نتواند مشکل خود را حل کند
درصورتی‌که در زحمت زیاد نباشد در نماز مستحبی نیز باید مراعات شود.
در نگهداری از والدین، همه فرزندان پسر و دختر مسئولیت دارند و باید به صورتی بین خودشان تقسیم نمایند که حق شوهر پایمال نگردد.
هدف از ازدواج، همان‌گونه که قرآن می‌گوید، آن است که زن و مرد در کنار یکدیگر زندگی آرامی داشته باشند (لتسکنوا الیها، سوره روم، آیه 21) و این هدف بدون زندگی مشترک حاصل نمی‌شود وزندگی توأم با تجرد موجب بدبختی و انواع مشکلات و بیماری‌هاست ولی زن نباید به‌صورت برده مرد درآید و اگر کارهای خانه را انجام می‌دهد باید با میل و رضایتش باشد. البته تقسیم‌کار بر اساس رضایت طرفین کار بسیار خوبی است.
كسى كه براى انجام حج تمتّع وقت ندارد و وظيفه او عدول به حج اِفراد است، نمى‌تواند براى حج تمتّع نايب شود، ولى اگر شخصى در وسعت وقت براى حج تمتّع اجير شود، سپس وقت او براى انجام حج تمتّع تنگ گردد، بايد عدول كند و نيابت او صحيح است.
