هرگاه كسى قدرت مالى پيدا كند و در زمان قدرت، براثر پيرى يا بيمارى، توانايى انجام حج نداشته باشد، حج بر او واجب نيست؛ هرچند احتياط مستحب آن است كه اجير بگيرد.
وظیفه‌اش آن است كه دخالت نكند و او را به فرد آگاه‌تری هدايت نمايد.
اگر بدون آزمايش تشخيص بيمارى ممكن نيست بايد به سراغ آن برود، (مگر اينكه وقت كافى موجود نباشد)؛ و اگر بيمارى طبق موازين تشخيص داده‌شده و آزمايش براى اطمينان بيشتر است، وجوبى ندارد.
احتیاط آن است که به این غسل اکتفا نکند و نمازهایی که با آن خوانده را احتیاطاً قضا کند.
درصورتی‌که ازنظر پزشکان متعهّد و متخصّص خطر جدی باشد، لازم است مراسمى از قبیل غسل و مانند آن‌که سبب آلودگى میشود حذف گردد؛ و اگر تیمّم دادن و کفن کردن هرچند از روى پلاستیک اشکالى ایجاد نکند، باید انجام شود؛ و اگر آن‌هم ایجاد خطر می‌کند، باید به نماز سریع و ساده قناعت گردد.
در فرض سوال دیه دارد مگر این که با دلیل معتبر ثابت شود تمام شرایط برای قصاص به هنگام وقوع جنایت جمع بوده است.
هرگاه بيمار باشد و نتواند لباس معمولى خود را در ميقات از تن درآورد، كافى است نيّت احرام كند و لبّيك بگويد و در صورت امكان لباس‌های معمولى را موّقتآ درآورد و لباس احرام بپوشد و محرم شود و بعداً اگر ناچار است لباس معمولى خود را به تن كند و اگر در ميقات اين كار ممكن نشد و بعداً حال او براى پوشيدن لباس احرام مساعد شد، احتياط واجب آن است كه اگر توانايى دارد به ميقات برگردد و مجدداً احرام ببندد و اگر بازگشت به ميقات میسر نبود، از همان‌جا لباس را عوض مى‌كند و تجدید احرام لازم نيست.
بيمارانى كه قبل از ظهر بهبودى يابند، ولى كارى كه روزه را باطل می‌کند قبلاً انجام داده‌اند نمی‌توانند روزه‌بگیرند، اما مستحب است اعمالى كه روزه را باطل می‌کند ترك كنند ولی اگر کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، باید نیّت روزه کند و بنا بر احتیاط واجب قضا هم نماید.
دیابت از عیوب فسخ نیست ولی نسبت به زخمهایی که در ناحیه آلت تناسلی وجود دارد و غالبا مانع نزدیکی می شود اگر بعد از اطلاع راضی نشده باشد حق فسخ دارد ولی باید تمام مهریه را بپردازد.
تنها در موردى كه مصالح جامعه به خطر مىافتد لازم است آن را فاش كند و به مسئولين مربوطه اطّلاع دهد.
مسئولیت ندارد، ولى باید داروهاى مشکوک و مضر به بیمار ندهد.
