جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در این نوع از ضمانت، ضامن متعهد بازپرداخت بدهی بدهکار خواهد شد و درواقع بدهی از ذمه بدهکار به ذمه ضامن منتقل می‌گردد و بدهکار اصلی در قبال پرداخت بدهی خود به طلبکار وظیفه‌ای ندارد.

اگر ضمانت به خواهش بدهكار صورت گرفته باشد هر وقت ضامن بدهى را داد مى‏تواند آن را از بدهكار سابق بگيرد.

در این نوع از ضمانت شخص ضامن ديگرى می‏شود، كه اگر بدهكار در دادن بدهى كوتاهى كرد، يا نتوانست آن را بپردازد، طلبكار طلب خود را از ضامن بگيرد.

با توجه به اینکه غالب ضمانت‌هایی كه در بانک‌ها يا در برابر وام‌ها می‌گیرند از نوع ضمانت ضم ذمه به ذمه می‌باشد، تنها درصورتی‌که بدهکار در دادن بدهى كوتاهى كرد، يا نتوانست آن را بپردازد بانک می‌تواند طلب خود را از ضامن دریافت نماید.

بالغ و عاقل باشند و كسى آن‌ها را مجبور نكرده باشد و سفيه نباشند.

اشکالی ندارد.

شخص معرف ضامن است

داخل در عنوان ضمانت است.

در این مورد مکلف به پرداخت بدهی به نرخ روز (با در نظر گرفتن تورم متوسط اجناس) است.

در ضمانت بايد جنس و مقدار معيّن باشد و درصورتی‌که بدهی فرد متعدد است مشخص باشد که کدام بدهی مورد ضمانت قرارگرفته است، بنابراين اگر كسى از ديگرى یک‌صد كيلو گندم و یک‌صد تومان پول طلبكار باشد و كسى بگويد من ضامن يكى از دو طلب هستم و معيّن نكند صحيح نيست.

طلبکار نیز باید بالغ و عاقل باشد و كسى او را مجبور نكرده باشد و همچنین سفيه هم نباشد.

طلبكارى كه حاكم شرع به‌واسطه ورشكستگى او را از تصرّف در اموالش منع كرده نمى‏تواند طلب خود را به‏ ذمّه ديگرى منتقل كند.