جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بهتر است مطابق آنچه مشهور است عمل شود.

واجبات نماز يازده چيز است: 1 نيّت، 2 تكبيرة الاحرام، يعنى «الله‌اکبر» در اول نماز، 3 قيام، 4 قرائت، 5 ركوع، 6 سجود، 7 ذكر ركوع و سجود، 8 تشهد، 9 سلام، 10 ترتيب، 11 موالات (پی‌درپی به‌جا آوردن اجزاء نماز).

هرگاه در حال حركت بدن ذكر بگويد مثلاً موقع رفتن به ركوع يا در حال رفتن به سجده تكبير آن را بگويد نمازش صحیح است ولی کار خلافی کرده است مگر آنکه قصدش مطلق ذكر باشد، يعنى نه آن تكبير مخصوصى كه مثلاً قبل از سجده در حال ايستادن گفته می‌شود، بلكه ازآنجاکه ذكر خدا در هر جاى نماز خوب است تكبير مى‏گويد.

هرگاه اصل نماز را براى خدا مى‏خواند، ولى به‌قصد ريا آن را در مسجد يا در اوّل وقت يا با جماعت انجام مى‏دهد نمازش باطل است، ولى اگر براى ريا نيست بلكه نمازخواندن در اوّل وقت يا در مسجد براى او راحت‏تر است اشكالى ندارد.

هرگاه در موقع قرائت حمد و سوره يا تسبيحات بى‏اختيار به‌قدری حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود و يا مثلاً در میان جمعیت باشد و به او تنه بزنند و او را حركت دهند احتياط واجب آن است كه بعد از آرام گرفتن بدن‏ آنچه را در حال حركت خوانده دوباره بخواند.

هرگاه در نماز مى‏خواهد كمى جلو يا عقب رود يا بدن راکمی ‏به‌طرف راست و چپ حركت دهد بايد چيزى نگويد.

جمله‌هایی كه نام خداوند و اوصاف او و يا تقاضائى از خداوند را در بردارد ذكر مطلق است.

باید به نیت مافی الذمه (یعنى آنچه وظیفه اوست) بخوانید.

هرگاه در موقعى كه مشغول ذكر واجب است كسى به او تنه بزند، يا به علّت ديگرى بدن از آرامش بيرون رود، بايد بعد از آرام گرفتن دوباره ذكر را بگويد، ولى حركات مختصر اشكال ندارد.

قربت مطلقه امر دارد؛ ولی در قصد رجا، امر مشکوک است.

این جمله بالخصوص، به‌عنوان ذكر مطلق گفته نشود بهتر است.

تکبیرة الاحرام تابع جهر و اخفات نماز نیست اما تکبیر و حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را بايد طورى بخواند كه اگر مانعى در كار نباشد حداقل خودش آن را بشنود.